ben bu yazıyı sana yazdım

bebeğim, canım, herşeyim...
2 yıllık bir arkadaşlıktan sonra dalgasına başlayan mesajlaşmaların bu seviyeye geleceğini hangimiz tahmin edebilirdik? ilk başta 'bebişim' diye aslında iğrenç olan bir kelimenin zamanla içten bir şekilde söylenen 'bebeğim'e dönüşeceğini. 2 yıl boyunca senin bana 'bak şu kız hoşmuş adı ne acaba' demeni ya da benim sana 'ya hasan beni yine takmıyor üff napayım artık ya sevdiğimi de söyledim elimden bir şey gelmiyor' diye sızlanmalarımın artık asla olamayacağını... hangimiz bilebilirdik ikimizin kaderinin beraber yazıldığını... 1 ay oldu bebeğim. 'bize bir şans verelim mi' demenin üzerinden 1 ay geçti. şu 1 aydır bulutların üzerinde gezmemin, aşk şarkıları dinleyip ağlamamın, hani derler ya midende kelebeklerin uçuşması işte o hissi tatmamın yegane sebebi senin artık benim sevgilim olman. iyi ki varsın hep var ol hep benimle ol...