sözlük yazarlarının itirafları

kendimi kontrol edemiyorum. neden böyle olduğu konusunda bi fikrim yok ama bazen çok iyi hissediyorum, içim kıpır kıpır oluyor. durup kendi kendime "mutluyum ben be!" diyebiliyorum. her şeyi herkesi sevebiliyorum o zaman. hayatın tadını sonuna kadar alıyorum. dünyanın en anlayışlı. en sevecen, en neşeli ve neşe saçan insanı ben oluyorum. sanki böyle hiç ummadığın bir anda lotoyu tutturmuşum gibi.

ama sonra bazen bir şey oluyor ya da olmaya da biliyor, ben kendimi uçurumdan lav dolu bir kuyuya düşüyormuş gibi hissediyorum. nedensiz. sürekli hızlanarak.. her şey bitmiş ben ölecekmişim aynı anda da psikopatın biri tüm sevdiklerime işkence yapıyormuş, tüm bunların sebebi benmişim, engel de olamıyormuşum gibi. o hissiyatı ancak bu karşılar.

sonra yine bi şey oluyor ben o kuyudan yukarı yükseliyorum, yine hızlanarak. sonra yine düşüyorum. bu sürekli böyle devam ediyor. engel olamıyorum. savruluyorum kendi içimde ama durduramıyorum. bu hep böyleydi. ama artık yıpratıyor. herkes hayatını, duygularını hareketlendirmeye çalışıyor ya, ben birazcık olsun sabit bir çizgide ilerleyebilmek için çok şeyimi verirdim.