bugün
- nazar değdi sözlük11
- çabuk vazgeçen insan8
- crop giyen erkek10
- sözlük kızından gelin olmaz22
- hamas bir terör örgütüdür23
- vahdettin'e hain diyenleri susturacak tarihi belge11
- fatih terim'in yuhalanması9
- sürekli milletin entrylerini eleştiren tip8
- vatandaşlık farkı alan otel25
- icardi190529
- güne bir şarkı bırak10
- 1 m dolara bu bebeğe sertçe tokat atar mısınız23
- uludağ sözlüğün bitmiş olması8
- diyanet işleri başkanına audi 6 tahsis edilmesi19
- icardi1905 silik olsun kampanyası20
- şehirler arası aşk yaşamak10
- true'nin porno arşivi kaç gb9
- suriyeliler suriye'ye dönsün12
- bir kadının yemek ısmarlaması15
- erkeğe ne hediye alınır34
- bir sözlük yazarını kaşır mısınız11
- futbolcu ismiyle nick almak11
- anın görüntüsü12
- sözlükte ateist gibi takılan yahudiler10
- aleyna tilki10
- herkes güncel fiyatını yazabilir mi9
- arkadaşlar sizden bir şey rica edebilir miyim22
- ağaç gövdesi gibi bacakları olan kadın14
- sözlük yazarlarının tatlıları8
- alınan en güzel iltifat14
- kızımın kiminle yatıp kalktığıyla ilgilenmezdim9
- cumaya gidenlerin çok azalması10
- bik bik'in balona binmesi34
- en yaşlı özelliğiniz9
- 170 boyunda olduğum için hep reddedildim23
- sabah aç karnına içilen bira13
- ideal duş alma sıklığı14
- kız mı erkek mi belli olmayan yazarlar8
- adanada polisin saldırganın ayağına sıkması14
- icardiyi tokat manyağı yapmak12
- sırtınızı bir sözlük kızına dayar mısınız9
- millet açsa neden kafeler tıklım tıklım9
- 27 nisan 2024 fenerbahçe beşiktaş maçı23
cezmı ersöz ' ün okunası yazılarından bırı;
iyilikten, saflıktan ulaşamadım kendime burada; Burası durmadan hızlanan bir kent. Burada sonsuz arzu çarpışır.Sonsuz acı;Sonsuz hırs;
En başlarda ne istedim tam bilmiyorum. Ama öyle açık ve duruydu ki gördüğüm herşey, nereye ve kime baksam beni kendisine inandırıyordu. Henüz içimde bir başkası yoktu. içimde benden ayrı, bana karşı bir ses yoktu. Gidemediğim yerleri mutlu özlerdim, çünkü gitmesem bile bilirdim ki oraları da benden bir parçaydı.
Çok az ve usulca konuşulurdu.
Çünkü sessizlik vardı ve ve bu sessizlikte en küçük sesler bile çabucak yayılırdı heryere. Sessizlik kutsaldı, çünkü bütün sesleri o saklardı koynunda.
Evlerin önünde küçük bahçeler vardı. Geceleri ışıl ışıl yanan küçük düş ağaçları vardı. Herşey bizim için yaratılmıştı sanki, göründüğü gibi olan ruhumuza göre. Geceler gündüzlere usulca sokulurdu. Yavaştı herşey. Çok yavaş;
Kutsal ve sonsuz bir aynaydı gökyüzü.Kendisine içtenlikle ve sabırla bakanların ismini sayıklardı;
O zaman da vardı kötülük ve şiddet;O zaman da vardı yalan ve sevgisizlik;Ama yavaş dönerdi dünya.Garip, kutsal bir sessizlik vardı heryerde. Utanırdı kötüler yaptıklarından.Pişmanlık duyulurdu her yalandan sonra. Sanki mecbur kalındığı için sevgisizdi insanlar.
Top oynardık mezarlıklarda. Ölüler dünyanın en sevecen insanlarıydılar. Hayatı onlar sevdirirdi bize.Aynı güneşin altına uzanırdık birlikte.
O zaman bir tek kalbim vardı benim.Gözlerim bana aitti nereye gitsem. içimde kendi sesimden başka hiçbir ses yoktu.
Hayatın o dinmeyen ağrısıyla hatırlardım kendimi.Susar dinlerdim.O ağrıyı incitmemeye çalışırdım.Kaçmazdım ondan.Bilirdim ki istesem de kaçamam ondan.Güneşin doğuşu ya da batışına nasıl saygı duyuyorsam ona da öyle derin bir saygı duyardım;
Toprak, içimde sakladığım halde ulaşamadığım sevgiliydi;Kendimle değil, toprağın sırrıyla yarışırdım.Kendimden değil, toprağın sırrından ürkerdim;Bu ürküntüyle barışmak için sık sık toprağa yüz sürerdim.Koklardım onu.Çıplak bir hazla yürürdüm üzerinde.Kalbimin üzerinde yürür gibi;
Sonra sular geliyor aklıma.Aktıkça yüzün gibi aydınlanan sular.ilk orada hatırlıyorum seni.içimde henüz başka bir ses yokken.Kalbim ve gözlerim sadece bana aitken;
O suların peşinde, hayatımın peşinde, yüzünün peşinde;
ilk orada akıp giden sularda seninle kendimi gördüm.En çok sende sevdim kendimi.Akıp giden sularda.ilk kez sende gördüm özlemlerimi;Akıp giden kalbimi;O parçalanmış ve sadece sana ait benliğimi ilk kez sende gördüm;
O yavaşça dönen dünyayı, bütün sesleri içinde saklayan o kutsal sessizliği;Kendisine sabırla ve içtenlikle bakanın adını sayıklayan o sonsuz gökyüzünü;Gökyüzünün el verdiği o küçük düş bahçelerini;
Toprakla sular arasındaydı kalbim.Bu yakınlıkta ne varsa, bu sır nereye varacaksa görmek isterdim.Çünkü öyle inanırdım ki kendime, nereye baksam seni görürdüm.Toprakla sular arasında giderek aydınlanan yüzünü.
Dalgaların aydınlığı vururdu terkedilmiş evlere.Bir kapı açılır, içeri üşümüş bir ışık girerdi.Dışarıda bir sonsuzluk kimsesiz yanardı.Bir ceset vururdu sahile, ömrüm olurdu yorgun ve ıslak saçları;Sen olurdun yüzünü saklayan herkes;Sonra;Sonra biterdi toprak; Akmaz olurdu sular.Kirlenirdi o kutsal sessizlik;Düş ağaçları kesilirdi. Seni bekleyecek yer bırakmazlardı bana; Sürüklerdi beni peşinden hızlanan dünya, bu durmadan hızlanan kent; Sürüklerdi beni kalbimden ayrılan ikinci kalp, sürüklerdi beni gözümden ayrılan ikinci göz; Ruhumdan ayrılan öbür ruh, sürüklerdi beni;
Artık bu kent o kent değil, bu kalp o kalp değil, bu gözler o gözler değil. Seni sevdiğine inandığım o insan bu insan değil.
Burada gidilecek hiçbir yer yok. insan en fazla o öbür, o yalancı kalbine çarpıyor; Burada insan en fazla o sahte gözünü hissediyor içi acıyarak; Ne kadar sevse de dünyanın bütün sevgisizliğini üzerine alıyor burada insan;Hep başkalarının sahte yasını tutuyor;
Burada her sabah, her akşam insan yeniden, hep yeniden başlıyor hayatına. Sanki hiç yaşanmamış gibi, hiç gidilmemiş gibi, hiç ders alınmamış gibi&;Burada insanın yalan yüzü değil, o en derinde sakladığı kalbi kararıyor önce;
Artık burası herhangi bir kent: Kalabalık, doyumsuz, aceleci, konuşkan, acımasız, telaşlı unutkan, intikam dolu ve hep kaybetmiş;Burada sistem, kirletilmiş arzularla içimize, beynimize sızıyor, o;kurtarılmış beyin hücrelerimize;.işte sevgiyi, yitirdiğimiz ve özlediğimiz aşkımızı, işte en derinde yatan insanlığımızı aradığımız yer burası;
işte seni aradığım yer burası:Herşey satılık burada, herşey ambalajlı.Sevgi, umut, ütopya, başkaldırı, inanç, ölüm, farklı hayatlar;Herşey, herşey satılık burada..Burada herşeyin bir fiyatı;Burası durmadan hızlanan bir kent;Aşk bile burada serbest piyasa kurallarına bağlı.Sahte bir kalple peşinden koştuğum bu dünya seni bana anlatmaz, artık biliyorum;
Burası benim önümden koşan bir kent;Burada ikinci kalbimle, ikinci gözümle, ikinci benliğimle yarışıyorum.Burada kendimle amansız kavgalıyım;
Seni sevdiğim kadar sevmedim bu hayatı, inan;Ne olur bir tek buna inan;
Çünkü sende gökyüzüm var.sende sonsuz yağmurlarım, kutsal sessizliklerim var;Sende o küçük düş ağaçlarım var;Affet bu küçük insanlığımı;Affet peşinden geldiğim bu kenti; Affet o derin doyumsuzluğumu;
Göremedim affet, sen bu kentte denizden çıkan bir cesettin.O yorgun ve ıslak saçları ömrüm olan bir ceset; Affet beni;Gidilecek başka bir yer yokmuş bu kentte; Toprakla akan su arasındaki yüzünden başka;işte bunu öğrettin bana; O sessiz, o kutsal yüzünle bana bunu öğrettin.Bu kentte aşk olamayacağını; Beni kendine çağırdın.Akşamın o ıstıraplı eşiğine;
Son bir umutla sana sarılıyorum sevgili.Dünya nereye giderse gitsin, bir tek sen kaldın bu kentte, birtek sen kaldın içimdeki iyilik yüzünden utandırmayan beni;
Ben bu dünyadan kaçtım ve gidecek başka yerim yok
Burası içimi kanatarak hızlanan bir kent;
Bir yanım ölü, bir yanım sen;
Sevgiliysen tanı beni, bil öyleyse..
Dediğin gibi sevgili, daha fazla yabancı ölmek istemiyorum sana;.
iyilikten, saflıktan ulaşamadım kendime burada; Burası durmadan hızlanan bir kent. Burada sonsuz arzu çarpışır.Sonsuz acı;Sonsuz hırs;
En başlarda ne istedim tam bilmiyorum. Ama öyle açık ve duruydu ki gördüğüm herşey, nereye ve kime baksam beni kendisine inandırıyordu. Henüz içimde bir başkası yoktu. içimde benden ayrı, bana karşı bir ses yoktu. Gidemediğim yerleri mutlu özlerdim, çünkü gitmesem bile bilirdim ki oraları da benden bir parçaydı.
Çok az ve usulca konuşulurdu.
Çünkü sessizlik vardı ve ve bu sessizlikte en küçük sesler bile çabucak yayılırdı heryere. Sessizlik kutsaldı, çünkü bütün sesleri o saklardı koynunda.
Evlerin önünde küçük bahçeler vardı. Geceleri ışıl ışıl yanan küçük düş ağaçları vardı. Herşey bizim için yaratılmıştı sanki, göründüğü gibi olan ruhumuza göre. Geceler gündüzlere usulca sokulurdu. Yavaştı herşey. Çok yavaş;
Kutsal ve sonsuz bir aynaydı gökyüzü.Kendisine içtenlikle ve sabırla bakanların ismini sayıklardı;
O zaman da vardı kötülük ve şiddet;O zaman da vardı yalan ve sevgisizlik;Ama yavaş dönerdi dünya.Garip, kutsal bir sessizlik vardı heryerde. Utanırdı kötüler yaptıklarından.Pişmanlık duyulurdu her yalandan sonra. Sanki mecbur kalındığı için sevgisizdi insanlar.
Top oynardık mezarlıklarda. Ölüler dünyanın en sevecen insanlarıydılar. Hayatı onlar sevdirirdi bize.Aynı güneşin altına uzanırdık birlikte.
O zaman bir tek kalbim vardı benim.Gözlerim bana aitti nereye gitsem. içimde kendi sesimden başka hiçbir ses yoktu.
Hayatın o dinmeyen ağrısıyla hatırlardım kendimi.Susar dinlerdim.O ağrıyı incitmemeye çalışırdım.Kaçmazdım ondan.Bilirdim ki istesem de kaçamam ondan.Güneşin doğuşu ya da batışına nasıl saygı duyuyorsam ona da öyle derin bir saygı duyardım;
Toprak, içimde sakladığım halde ulaşamadığım sevgiliydi;Kendimle değil, toprağın sırrıyla yarışırdım.Kendimden değil, toprağın sırrından ürkerdim;Bu ürküntüyle barışmak için sık sık toprağa yüz sürerdim.Koklardım onu.Çıplak bir hazla yürürdüm üzerinde.Kalbimin üzerinde yürür gibi;
Sonra sular geliyor aklıma.Aktıkça yüzün gibi aydınlanan sular.ilk orada hatırlıyorum seni.içimde henüz başka bir ses yokken.Kalbim ve gözlerim sadece bana aitken;
O suların peşinde, hayatımın peşinde, yüzünün peşinde;
ilk orada akıp giden sularda seninle kendimi gördüm.En çok sende sevdim kendimi.Akıp giden sularda.ilk kez sende gördüm özlemlerimi;Akıp giden kalbimi;O parçalanmış ve sadece sana ait benliğimi ilk kez sende gördüm;
O yavaşça dönen dünyayı, bütün sesleri içinde saklayan o kutsal sessizliği;Kendisine sabırla ve içtenlikle bakanın adını sayıklayan o sonsuz gökyüzünü;Gökyüzünün el verdiği o küçük düş bahçelerini;
Toprakla sular arasındaydı kalbim.Bu yakınlıkta ne varsa, bu sır nereye varacaksa görmek isterdim.Çünkü öyle inanırdım ki kendime, nereye baksam seni görürdüm.Toprakla sular arasında giderek aydınlanan yüzünü.
Dalgaların aydınlığı vururdu terkedilmiş evlere.Bir kapı açılır, içeri üşümüş bir ışık girerdi.Dışarıda bir sonsuzluk kimsesiz yanardı.Bir ceset vururdu sahile, ömrüm olurdu yorgun ve ıslak saçları;Sen olurdun yüzünü saklayan herkes;Sonra;Sonra biterdi toprak; Akmaz olurdu sular.Kirlenirdi o kutsal sessizlik;Düş ağaçları kesilirdi. Seni bekleyecek yer bırakmazlardı bana; Sürüklerdi beni peşinden hızlanan dünya, bu durmadan hızlanan kent; Sürüklerdi beni kalbimden ayrılan ikinci kalp, sürüklerdi beni gözümden ayrılan ikinci göz; Ruhumdan ayrılan öbür ruh, sürüklerdi beni;
Artık bu kent o kent değil, bu kalp o kalp değil, bu gözler o gözler değil. Seni sevdiğine inandığım o insan bu insan değil.
Burada gidilecek hiçbir yer yok. insan en fazla o öbür, o yalancı kalbine çarpıyor; Burada insan en fazla o sahte gözünü hissediyor içi acıyarak; Ne kadar sevse de dünyanın bütün sevgisizliğini üzerine alıyor burada insan;Hep başkalarının sahte yasını tutuyor;
Burada her sabah, her akşam insan yeniden, hep yeniden başlıyor hayatına. Sanki hiç yaşanmamış gibi, hiç gidilmemiş gibi, hiç ders alınmamış gibi&;Burada insanın yalan yüzü değil, o en derinde sakladığı kalbi kararıyor önce;
Artık burası herhangi bir kent: Kalabalık, doyumsuz, aceleci, konuşkan, acımasız, telaşlı unutkan, intikam dolu ve hep kaybetmiş;Burada sistem, kirletilmiş arzularla içimize, beynimize sızıyor, o;kurtarılmış beyin hücrelerimize;.işte sevgiyi, yitirdiğimiz ve özlediğimiz aşkımızı, işte en derinde yatan insanlığımızı aradığımız yer burası;
işte seni aradığım yer burası:Herşey satılık burada, herşey ambalajlı.Sevgi, umut, ütopya, başkaldırı, inanç, ölüm, farklı hayatlar;Herşey, herşey satılık burada..Burada herşeyin bir fiyatı;Burası durmadan hızlanan bir kent;Aşk bile burada serbest piyasa kurallarına bağlı.Sahte bir kalple peşinden koştuğum bu dünya seni bana anlatmaz, artık biliyorum;
Burası benim önümden koşan bir kent;Burada ikinci kalbimle, ikinci gözümle, ikinci benliğimle yarışıyorum.Burada kendimle amansız kavgalıyım;
Seni sevdiğim kadar sevmedim bu hayatı, inan;Ne olur bir tek buna inan;
Çünkü sende gökyüzüm var.sende sonsuz yağmurlarım, kutsal sessizliklerim var;Sende o küçük düş ağaçlarım var;Affet bu küçük insanlığımı;Affet peşinden geldiğim bu kenti; Affet o derin doyumsuzluğumu;
Göremedim affet, sen bu kentte denizden çıkan bir cesettin.O yorgun ve ıslak saçları ömrüm olan bir ceset; Affet beni;Gidilecek başka bir yer yokmuş bu kentte; Toprakla akan su arasındaki yüzünden başka;işte bunu öğrettin bana; O sessiz, o kutsal yüzünle bana bunu öğrettin.Bu kentte aşk olamayacağını; Beni kendine çağırdın.Akşamın o ıstıraplı eşiğine;
Son bir umutla sana sarılıyorum sevgili.Dünya nereye giderse gitsin, bir tek sen kaldın bu kentte, birtek sen kaldın içimdeki iyilik yüzünden utandırmayan beni;
Ben bu dünyadan kaçtım ve gidecek başka yerim yok
Burası içimi kanatarak hızlanan bir kent;
Bir yanım ölü, bir yanım sen;
Sevgiliysen tanı beni, bil öyleyse..
Dediğin gibi sevgili, daha fazla yabancı ölmek istemiyorum sana;.
güncel Önemli Başlıklar