çocukluğun bittiği an

bittiğim an. halbuki ne kadar güzeldi hayat, dert yok tasa yok, derdin daha anlamını bilmediğimiz günlerdi o zamanlar. en fazla 9 aylık oynarken 3 cocuk olduğunda üzülürdü insan, ya da evin icinde top oynarken bir seyleri kırdığında anne-baba dan azar isitilecegi zaman. cocukluğum ne zaman bitmişti benim, ya da ne zaman büyümüştü düşüncelerim, evde hala topum var mesela, oynuyorum vakit bulunca ama bir sey kırdığımda üzülmüyorum artık çünkü evde kızacak birisi yok artık. kendime kızıyorum amansızca, neden büyüdün hep çocuk kalsaydın ya! anne-babamın yanına gittiğimde de top oynayamıyorum evde, az görüşülen zamanları da topla geçirmek istemiyorum belki de. gerçi belki onlarda arada akıllarından geçiriyordur keşke şurda top oynayıp vazo-lamba kırsa da uzakta kalmasa bizden diye. hayat savuruyor bizleri çoğu zaman, benim çocukluk arkadaşlarım vardı asla ayrı kalmayı düşünemediğim, şimdilerde 2 günlük hafta sonu tatilinde şehir değiştirmek zorunda kalıyorum onları görüp güzel zaman geçirebilmek için, ama böyle değildi hayat küçükken biri karşı komşumdu, ikisi 200 metre uzağımdaydı herzaman, diğerleriyle de en fazla 10 dk içinde buluşulurdu bir yerlerde. hani lise bitince bu şehirden gidicem, yeter artık sıkıldım bu şehirden, insanlardan tribi vardır ya gençlikte, aptallıkmış sadece. keşke hayatın rüzgarında savrulmasaydık dağılmasaydık ülkenin 4 bir yanına. Ama biliyorum ki ileride hepimiz toplanacağız aynı yere, bazen hayal kuruyorum bununla ilgili, güzel bir şehir, küçük ve sakin, dostlarımla aynı binada oturuyoruz. binanın sadece dış kapısı kilitleniyor, diğer bütün kapıların üzerinde anahtar hepsi senin evin. çocuklarımız dost oluyor zamanla, evde topla birsey kırdıklarında bir sey diyemiyoruz çünkü dün de biz kırmıştık lambayı. yaş ilerlemiş kimin umrunda, çocukluk bitmiş napalım, dostlar yanımda olduktan sonra bütün günler güzel, hepsi güneşli...

güzel günler göreceğiz cocuklar
motorları maviliklere süreceğiz
çocuklar inanın, inanın çocuklar
güzel günler göreceğiz, güneşli günler

işte bu dizelerde yaşama umudu veriyor çocukluğun bittiği anı yaşayan insana.