17 şubat 2016 ankara patlaması

Bilmiyorum, bu olaylari gorunce icimden sadece salt bir huzun geciyor..
o ölen insanlari dusunuyorum;kimisi esinin cocugunun yanindan ayrilmis ,kimi arkadaslariyla ayrilmis.belki o ölenlerle fark etmeden hayatinizin bir kosesinde karsilastiniz ve suan onlarin tek suçu o bomba meydaninda olmak...hayat çok acimasiz bu yönden.
ne umutlar,hayaller bitti suan.Ailelerini dusunmek bile istemiyorum.babasinin donusunu bekleyen cocuklarin gozyaslarini ,evlat acisiyla yanan ana baba yurekleri ve daha bircok yanan yurekler...
Her sehit olayinda,bunun gibi olan her patlama olaylarinda bunlar oluyor ve biz sadece ölüme alismis bir sekilde yas tutuyoruz ve daha sonra gereksiz birsuru suclama konusmalarini dinliyoruz.boyle bir kisir donguye girdi ulkemiz.yuregimiz sehit kani, masum kaniyla doldu.
Bilmiyorum buna ne çozum gerekiyor ama en kisa surede olsun artik!