ah muhsin ünlü

belki inanmayacaksın ama ben bu şiiri ellerimle yazıyorum sevgilim
çünkü benim gömdüğüm kızlar ara sıra boğulur
ve laik aşk çarpık toplumlaştırır, doğurma ne olur.
sirk deseler tek hırkam var, çatışmada bıraktım
şimdi gidip beckett okuyacağım, beni de seyret tanrım!

mütemadiyen okuyoruz ah muhsin ünlüyü... her gün her dakika ayrı bir dizesi çarpıyor yüreğimizde.

benim gibi sonsuz bir at
hiç koşmuyorken de attır!

çünkü şiiri içimizde yanardağları uyandırıyor. çünkü o; hiç koşmuyorken de at. şuurumuzun kendisini bulmasına izin vermiyor ah muhsin ünlü. içerden gelen sesler var ve kulak verdikçe anlıyorum ki hepsi onun dizeleri.

ben sana düzenli olarak telefon ediyorum!
vincit omnia veritas!

şaka olmalı bu. her dize gözlerimizde akışkan izler bırakıp yerini alıyor yüreğimizde. şaka olmalı bu. yoksa nasıl izah ederiz rasyonel kedileri.

ertan, alsana şu tüfeği duvardan benim ellerim ıslak