sobalı evde büyüyen fakir

benimdir.her sabah annemin külleri çıkartmak için sobadan çıkardığı tak tak seslerle uyanirdim.
Kışları çayı ocağa koyup ısıtma derdimiz olmazdı. Çay hep orda olurdu ve sıcak sıcak dökülürdü ince belli cam bardaklara.
Kombiden sıcak suyu açıp hemen duşa gireyim diye bisey de yoktu. Su isinacakti ve öyle banyo yapacaktık.
Ayrıca şimdiki gibi herkes odasına geçip petekle isinmazdi. Ev ahalisi soba etrafına kurulur. Çay eşliğinde büyükler masal anlatırdı yahut dakikada kim kaç kelime okuyacak yarışması yapılırdı.
Ve bunların hepsinin merkezinde o fakir işi dediğiniz soba vardı.
alın bütün dünyadaki dogalgaz rezervleri sizin olsun. Bir adet kovasiz soba verin bana yeter.
Gelmez demi o günler geri. Ne kadar da büyüdük böyle.çok eskide kaldı be.