yazarların utandığı anlar

Bir tanesini dün yaşadım. Sınavım vardı, sınava girdim. Çıkışta arkadaşla konuşuyoruz işte. Gelsene dedi yemek yiyelim. Ben de yok sağ ol aç değilim ya dedim. Üzüldü böyle hiç acıkmadın mı ya dedi. Baktım böyle olmayacak benim zaten kitabevinde işim var dedim. Ayrıldık. Gerçek olan ise ben sınava sadece 3 (yazıyla üç) türk lirası ile gelmiştim. Dolmuşa dahi yetmiyor para, halk otobüsü candır. Cidden utandım. Kız bilmedi ama ben acınası halime utandım. Her gün böyle yaşıyorum. Dünden beri bunu düşünüyorum. Gerçekten acıyorum kendime.