kimsenin sikinde olmamak

kaçmak için tüm olasılıkları denediğim ancak korkmadan kendime doğruyu söylediğim zaman yüzleştiğim gerçektir, evet kendi gerçekliğimdir.

hayatta hep bir yerlere gelmek için çabaladım, aileme ve sevdiklerime kendimi kanıtlamak için hep olduğumdan daha fazlası gibi görünmeye çalıştım, yapamayacağımı bile bile hiç altından kalkamayacağım işlere bulaştım.

başarısızlığım beni sönükleştirdi sevdiklerimin gözünden yavaş yavaş düştüm zamanla da bir hiç oldum işte.

yani anlayacağınız ne kendi karakterimi koruyabildim ne de başka karakterlere bürünüp başarılı olabildim.

hayattan çıkardığım en büyük ders ise: kaybet ama benliğinle kaybet, hiç ol ama benliğinle ol.

yani kendin olmaktan asla vazgeçme çünkü karakterini kaybedince kaybettiklerine üzülecek bir karakterin de kalmıyor acıların bile sana ait olmuyor bu durumda.