sevgililer gününde sevgilisiz olmak

hayatta her şey insanlar içindir ve bu yüzden de her şey mümkündür. sevgili dediğin nedir ki zaten bugün var, yarın yok. ama ben kendimi rencide ettirtmem kardeşim. tüm basın birleşip üzerime de gelseniz ettirtmem işte.

neyse, olay şudur efendim. 3-5 sene evvel sevgililer gününde sevgilisi olmadığı için depresifleşen bir bünye, istiklal caddesi'nden yukarı bazılarının ellerinde çiçek, bazıların da abartılmış çelenk olan bir güruh arasından sıyrılarak yürümekteydi. koca dünyada herkesin sevgilisi var, bir ben yalnız kaldım düşünceleri aklını kemirmekteydi. derken o sinirle eve geldi, odasına kapandı. içeriden bir anda kardeşinin böğürme sesleri geldi;

"abla, huaaa gelsene, huaaa, sen değil misin bu?" içeri gitti, televizyondaydı, hem de ana haberde. "istiklal caddesi sevgililer gününde cıvıl cıvıl"dı, "ee tabi yalnızlar da var"dı. ahanda, bu oydu, koskocaman ekranda kabak gibi... oydu işte...

ulan, bilmem kaç milyonluk istanbul'da başka yalnız bulamadınız mı? yalnızım dostlarım yalnızım yalnızzz. dara ram, dara ra ra ram...