ekonomik sistem ve düşünmek

modern dünya yeni olanın daha güzel olduğu savı üzerine kurulu. ömür dediğin, en yeniye sahip olup sırada ki malı tüketeceği anı beklemekten ibaret. içi boş bir yaşam tarzı, insan dediğin benim elbisem daha cici diye karşı tarafı rencide eden çocuktan farksız. modern dünyada sadece fabrikalar madde üretmiyor emin ol, toplumun ürettiği mallar da mevcut. mal yani madde, maddenin temel vasfı felsefeye göre yer kaplamak. descartese göre ruhtan farkı ise düşünmemek.

boyalı kuşdan nefret eder herkes, insanlar kendi gibi olana yaradılıştan meyilli. düşüneni sevmez toplum, düşünen farklıdır, farklı yani yabancı, yabancı yani düşman. emerson ‘’düşünenin zırhıdır egoizm’’ diyor. yoksa toplum bi böcek gibi ezer seni, annen ezer, kardeşin ezer...''… diğerlerinin elinden tutarken yükselemez insan bu nedenle yalnızlığa çekilmeli, malum düşünce kıldan köprü üzerinden ahali geçemez.

alimlerin hayatlarını oku. kaçmakla geçen bi ömür görürsün. insanlık icraat aynasına küskün. mukaddimeyi yazan ibni haldun imparatorların şerrinden kaçar meçhul bi gemi ambarında. zira sistem için düşünmemek gerekir bilhassa günümüz sistemi için. düşünen tüketmez, tüketim durursa üretim tökezler, üretim tökezlerse işsizlik başlar ve akabinde ekonomik kriz, batının değimiyle buhran. bu nedenle ekonomik sisteminden ötürü yeniyi met etmek zorundadır 21 yy. dünyası. yeniyi met geçmişi silmeyi gerektirir. geleneklere değil belki ama geleneğe düşman yetişmelidir insan, kozasını yırtmalıdır. halbuki uçmayı bilmez ama farkında olmaması kafidir. salakça yarışmalar icat edilmeli, gereksiz filmler çekilmelidir. insan vakitten tasarruf etmek için teknolojiyi geliştirmeli akabinde nasıl vakit öldüreceği üzerine kafa yormalıdır. fuzuli yarışmalar izlemeli, kendini bilgili sanmalıdır. doğaya çok önem verdiğini iddia etmeli ama doğa ile tek ilişkisi onunla götünü silmek olmalıdır.

bi çoğu için düşünmek bi lüks, topluma katılmak için düşünmemek ön koşul.