hababam sınıfı

toplum olarak her bölümünü en az 5 defa izlesek de izlemekten usanmadığımız ölümsüz eser. her cümleyi bir karakter seslendirirdi, şarkı söylerken imece usulü söylenirdi ama bir şekilde sevdik hepsini. hepsi bizden biri oldu. inek şaban'ı, güdük necmi'si, damat ferit'i, kel mahmut'u, tulum hayri'si, badi ekrem'i, hafize ana'sı ve daha nice karakteri günlük konuşmalarımızı replikleriyle süsledi, izlerken kah güldürdü kah duygulandırdı.

yıllar sonra çekilen hababam sınıfı askerde, hababam sınıfı üç buçuk neden onlar kadar samimi gelmedi? neden o kadar sevemedik onları da? demek ki isimle olmuyor. duygu lazım. allah gelecek hababam sınıfı filmlerinden korusun.