hayvan sevgisi olmayan toplumda insan sevgisi

etrafımızda hepsi birbirinden güzel kediler, ilk başta evde baştacı edilen sonra zoru görünce sokağa salınan köpekler, en ağır işlerde çalıştırılıp yaşlanınca kışın donan eşekler, ormanlık alanı yok edilince boğazı geçen yaban domuzları, açlığından köye inen ayılar , tilkiler var . inancımıza göre bu dünyadaki her şey bizim için yaratıldığı için onlar üzerinde hak iddia ediyoruz. ( ki inancımız öyle buyurmuyor) sokak kedilerini köpeklerini besleyen onlara yiyecek veren nadir hayvanseverlere ucube gibi bakıyoruz. bak alıştıracaksın hep gelecekler diye tiksinerek bakıyoruz. çok defa gördüğüm olay kendini sevdirmek için baba kıza veya anne kıza gelen kedinin tekme , köpeğin taş yediğini . uyardığımda ya çocuğuma bir zarar verirse diye cevap hazır.oysa istediği tek şey biraz sevgi, varsa yiyecek. bunu söyleyen kişilerde öyle ilkokul mezunu filan değil üniversite mezunu akademisyen.
etrafınıza bir bakın hangi köpek veya kedi saldırmış. ( sahipli olup salgırganlaştırılan hariç ) kime ne zararları dokunmuş. zaten kuduz aşıları yapılıyor. onların yaşama hakkını elinden alacak yasayı bile hazırlamışız sadece meclisten geçmeyi bekliyor. etrafımızın süsü olan bu canlıları belki 10 yıl sonra sokaklarda göremeyeceğiz. oysa suçsuzlar insana saflığı hatırlatan güzellikler onlar. önce çevremizden başlamalıyız durumu düzeltmeye. birer kedi ve köpeği besleyelim mümkünse birazcık sevelim. bu karlı günde yemek aramak zorunda kalmasınlar bari. onun mutluluğuyla etrafımıza daha güzel gözle bakacağız. belki içimizde gerçek bir insan sevgisi doğar. o zaman sadece şov kısmıyla yetinmeyip insanları sevmeyi güvenmeyi öğreneceğiz.