bir zamanlar

bir zamanlar çok şey düşünürdüm.. her şeye karşı gelirdim, hep doğru şeylerin yapılmasını isterdim. atatürk'ün bakış açısıyla bakmak, insanlara her ne konuda olursa olsun yardım etmek isterdim. en iyi şekilde yaşamak, yaşatmak isterdim.

ama hep önümdeki engellerle başa çıkmak zorunda kalırdım ve çok yorulurdum. sözümün hiçe sayılmasından da asla hoşlanmazdım. sevgi ve saygı görmek isterdim. bunların hepsinin gerçekleşmesi için de bir fedakarlıklar yapmak zorunda olduğumu hep bilirdim. bir gün geldi ve o fedakarlığı yaptım. hiçbir zaman çalışmak istemediğim bir yere iş başvurusu yaptım ve dünyamı ve fikirlerimi değiştirmek, daha doğrusu arka plana atmak zorunda kaldım. belki sevdiğim insanla daha iyi bir yaşam için de gerekli olan buydu bilmiyorum. ama her halukarda tabularımı yıktım. düşüncelerim bu süre zarfında arka planda kaldı ama o uyum sürecinden sonra daha da güçlenerek açığa çıktı.

şimdi insanları daha çok seviyor, daha çok koruma isteği duyuyorum. insanları hep çok sevdim ve sevmeye de devam edeceğim. atatürkün yolunda, onun milletine her zaman hizmet vereceğim, belki aşağılanacağım, umursanmayacağım ve dışlanacağım. hiçbiri umrumda değil. ben hep iyi insan olmak istedim ve hep bu yolda yürüdüm. herkesin de böyle olmasını diledim. olamasanız bile gayret gösterin. birgün mutlaka iyi insan oluruz.

ve bir şeye körü körüne bağlanmayın. her şeyin bir kusuru, yanlışı vardır. değişiklik her zaman iyidir fakat mantıklı olmak koşuluyla...