çok uyumak

depresyonla beraber gelen bir alışkanlık. rahatsız olduğum da bir durum kendisi. hemen uykuya dalarım, çok nadir uykum olmadığı zamanlar oluyor. özellikle sınav dönemleri bıraksalar 20 saat uyuyabilirim, gün zaten 24 saat. vicdan azabı falan derken uyumama çabası veriyorum resmen. az uyuyan insanlara özenirim hep. bir dolu vakitleri var. çık gez, kitap oku, film izle...

yurtta kalmak ise bir tür işkence. dangozun teki ders için sabahlar, canı ister sabahlar, manitasıyla mesajlaşır uyutmaz. ben zaten 6 saatlik bir uyku için sızmış olurum. sabah da tüm cinlerim tepemde, sabrımın 0 noktasına gelmiş, o uyutmayan dangoza her an patlayabilecek bir halde... kısaca iyiliği az kötülüğü çok durumdur efendimiz.