ali ismail korkmaz a üzülmek

son derece insani bir histir. vicdanı olan her normal insanı üzmesi gereken bir durumdur onun ölümü.
bir insanın ideolojisi ne olursa olsun, savunduğu fikirler ne olursa olsun karşıt görüşlülerce dövülerek beyin kanaması geçirmesine yol açılması toplumun geri kalmışlığının, vicdanların pas tutmuşluğunun göstergesidir.
konu sadece dövülmesinden de ibaret değildir ne yazık ki. bu haldeyken sözde doktorların çeşitli bahaneler öne sürerek bir genci ölüme terketmesi de son derece düşündürücüdür. nerede kaldı hipokrat yemininiz, nerede kaldı insanın yaşama hakkının üstünlüğü diye sorulasıdır.

hiç kimse hiç bir görüş için ölmeyi ve öldürmeyi göze alacak kadar fanatik olmamalıdır. fikirler dövüşmek için değil, daha iyiye daha güzele erişmek içindir. bir hiç uğruna sönen yaşamlardan biridir ali ismail korkmaz'ın yaşamı. ailesine, dostlarına büyük kederler veren bir ölümdür bu. buna üzülmeyen insanın insanlık vasıflarında bir sıkıntı olduğu kanısındayım.

her ne kadar gideni geri getiremeyecek olsa da, tüm sorumluların cezasını gerek hukuki gerekse takdir-i ilahi anlamda çekmesini en ulvi duygularımla dilerim.