sözlük yazarlarının itirafları

normalde tek başınıza gayet güzel ilerleyebiliyorken yolda, bir gün biri çıkıyor ve yol arkadaşı olmayı teklif ediyor. Hoş geliyor size de; kabul ediyorsunuz. Yolu beraber kat ediyor, anılar topluyor, güven depoluyor, beklentilerinize güvence veriyor ve en mühimi de hayallerinize fazladan bir kaşık, fazladan bir koltuk, fazladan bir yastık, simitinizin yarısına fazladan bir diş izi daha ekliyorsunuz...
Sonra,,
bir gün daha geliyor, ve nasıl geldiyse, sizin tüm güvencenizi yerlebir edip gidiyor. ya da öyle şeyler yapıyor ki, siz göndermek zorunda kalıyorsunuz.
sonunda,,
kendi kendinize kaldığınız o sahne geliyor,,
onunla kurduğunuz tüm hayalleri çöpe atıyorsunuz. almanın hayalini kurduğunuz arabayı çok beğenmenize rağmen çıkarıyorsunuz listeden. ben bu adamla bu şehirde yaşayacağım dediğiniz şehirden uzak duruyorsunuz. doğmamış çocuğunuza biçtiğiniz tüm don hayallerinden vazgeçiyorsunuz. bir yaşamı çöpe atıyorsunuz yani.

Hayatın acımasız olduğunun anlaşıldığı anlar başlığını görünce de içiniz acıyarak ve bol yutkunarak bu entryi giriyorsunuz. arşiv klasörünüze eklediğiniz, geleceğinizin hayallerinden görüntüleri içinde barındıran klasörü siliyorsunuz sonra.
sonra,,
hayat tüm acımasızlığına birkaç damla gözyaşı daha ekleyip devam ediyor.