bugün

sevdiğim tek cemaat

"ismail ağa cemaati'dir" diye devam ettirilebilecek söz öbeği. Camiide buluşup, camiiden dağılırlar, kendileri gibi olmayana tü-kaka etmezler, üzülürler onlar için, diğerleri gibi ağzından salyalar saça saça eleştirmezler. Hocaları çok başarılıdır. burunları da yüksekte değildir, hakir görmezler diğer inananları. nerde görsen tanırsın, devlete, oraya buraya sızamazlar, ben buyum derler, ismail Ağa Camii ve civar mahalle eşrafı olarak kendi yağlarında kavrulup giderler.

Onlar beni sever, ben de onları severim. hatta çok severim. Ama onlar benim gibi olmaz, ben de onlar gibi olmam. buna rağmen severiz birbirimiz.