cehennem çiçeği

en az oğullar ve rencide ruhlar kadar güzel olan kitaptır. prensiplerim gereği (hay ben prensiplerimi öpeyim) piyasa kitapları okumam. yani pek sevmem. -işte bilirsiniz kültürlü görünmeye çalışan yirmi birinci yüzyıl insanı-. ama ilk kitabının ilk sayfasından itibaren beni çok farkli bir dünyaya itelemiştir. alper kamu gibi bir karakteri benimle tanışıtırdığı için yazarına buradan kucak dolusu sevgilerimi gönderiyorum. canım ya. farklı bir anlatımı vardı. komik olma çabasına girmeden güldürdü. sanırım aziz nesinden sonra beni güldüren tek adam... bir tek bende mi oldu bilmiyorum ama çevremdeki herkesi sorgulamaya başladım. herkesi adi, pislik, yalancı, lanet, sadist bir et yığını olarak görmek için resmen çabalıyorum. bunca yıllık iyimser tavrım iki kitapla çöpe gitti ya ona yanarım.

he bir de ;

bilirsiniz
insanlar doğar,
ölür ve
sonra büyür