bir zamanlar

Bir sait faik abasıyanık şiiridir.

Bazı akşam üstleri, oturur
Hikâyeler yazardım,
Deli gibi!
Ben hikâye yazarken
Kafamdaki insanlar
Balığa çıkarlardı.

Kadınlar,
Kahve cezvelerini ısıtan, mavi ışıklı ispirto lambalarını yakarlardı.
-Geceleyin, karanlıkta, bir dağ başında-
Bir değirmenci;
Yüzükoyun kapanırdı uzun uykusuna.

Köylüler gelirdi
Bakraçlarıyla pazara
Yoğurt satmaya.
Çıplak bir çocuk ayakları avucumda idi
Sokakta diz boyu kar vardı
Bir köprü başında
Bıçaklardım istediğimi;
Atardım kendimi, büyük şehirlerin
Asma köprülerinden suya,
Duyardım suyu yardığımı,
Görürdüm:
Suya düşüşümün
Köprüye fışkırttığı suyu