mal ve gerzek bir neslin yetiştiği gerçeği

gençler, mahallede balkonda olan manitalarını kesiyor.
tabi ki, güç gösterisi ile yavru köpek-kediler gibi boğuşmakta.
ellerinde telefonları ile hava atmaktalar.

ara sıra da "laaan! hıyartooo" diye(en kibarı) argo lakap ile bir birlerine seslenerek(aslında, böğürerek) seslerini duyurup "biz buradayız" demekteler.
en acısı da "ananın muğagoyum" veya "yavşaklık yapma lan" ya da "puşt" gibi ilktifatları bir birlerine sıralıyorlar.

bunlar sokakta erkekler arasında olur iken, 2. kat balkonunda olan kız, boğuşan delikanlıları kast ederek "laaaan ayça! seninki birazdan yerde. yardıma git yeaaa!" diye 1. katda olan kıza höykürüyor.

"bizde genç olduk" diye iç geçirilir ve bir an, şimdi ki bu insana benzeyen yeni yetmeler düşünülür ise; zamanında peygamber gibi(haşa) genç olduğumuz farkına varılır.

cehaletlerine değinmeye gerek yok ki, cehalet olmasa idi, böyle mi olurlar idi?