aldatan sevgilisini affeden kadın

affetse bile mutlu olmayacak kadındır.
çünkü güveni eskisi gibi olmayacaktır karşısındakine,
bunu karşısındakinin yüzüne vuracaktır her seferinde,
ve bu gerçek kendi canını da yakacaktır ilk defa duymuş gibi.
ezik hissedecektir kendini.
bir kere böyle bir şeyi affettiği için kendini affedemeyecektir.
affettiği için tekrarını da kabullenmiş gibi hisseder.
asla önceki gibi olamaz önceki gibi sevemez, güvenemez. kendine de karşısındakine de saygısını kaybeder.
ve bir gün gelir ardına bakar ki bu kadar yıpratacağına kendini de karşısındakini de,
son sevgi kırıntılarını da tüketmiş olacağına böyle,
seven ama kendisine saygısını yitirmemiş tüketmemiş bir kadın olarak ayrılamadığı için pişman olur.
o anda ayrılamamanın sebebi de yaralanmaktan ötürüdür.
yarayı açan tedavi edebilir düşüncesine girer.
öz güveni kaybolur. kendini çirkin dünyadan soyutlanmış gibi hisseder.
sanki sevilmeyi haketmiyormuş suç kendindeymiş gibi,
ayrılsa bir daha kimse sevemeyecekmiş gibi pişman olacakmış gibi,
ama ayrılmasa da görecektir hiç bir şeyin eskisi gibi olamayacağını
sevginin, saygının, güvenin zamanla tükendiğini ve geri gelmediğini
ayrılmakta zordur beraber olmakta artık.
iki seçenek vardır. ya dişini sıkacak, kahredecek, sevse de terkedecektir.
ya da affedecek ve kendine, karşısındakine güveninin, sevgisinin, saygısının yitip gittiğini fark edecektir.