2 2 lik skora üzülmek

galatasaraylılar için psikolojik bir durumdur. nasıl ki bir turnuvada günün sonunda üçüncü ikinciden daha mutluysa, bizimki de öyledir. eğer ilk golümüzü 55'te, ikinciyi de 85'te atıp 2-2 kurtarsaydık şu anda tüm galatasaraylılar mağlubiyetten kurtulmanın keyfi içinde olacaklardı. ancak görece erken bir zamanda eşitliği bulmamız, sonrasında epey pozisyon harcamamız, son dakika direğiyle ilgili yorum bile yapmıyorum, bu gün galatasaraylıları üzgün bir ruh haline sokmuştur.

bu arada, aykut kocaman'ın da 2-1'e yatma stratejisi ters tepmiştir, bu da tabii ki bir etken.