arkadaşlığın bir üstü sevgililiğin bir altı

kısaca 'araform'dur. yani öyleymiş. ben de bilmiyordum. oturduk konuştuk. çok iyi anlaşıyoruz, eğleniyoruz, birbirimizden hoşlanıyoruz ama sevgili olarak anlaşamayız dedik. öyle de kaldı, hatta bu konuşmadan sonra aramız kötüleşti. neden, ben de anlamadım*. aradım sordum, neden böyle mesafeli davranıyorsun, tavrın değişti dedim. yok, sana öyle geliyor, alınacak yer aramışsın dedi. anlam veremedim, hala daha veremiyorum. ama çok feci koyuyor bu tavrı. beni sevmesini istiyorum, hiç vazgeçmemesini sevmekten. arkadaş olarak da devam edebiliriz bu ilişkiye, yani öyle olmalı bence. kuul takılmaya da çalışıyorum ama, her an telefona sarılabilirim bu kafayla*. tutuyorum kendimi, aramıyorum, karşılaştığımızda yavşamıyorum*. bakalım ilerdeki günler ne getirecek. ama şuna inanıyorum ki sözlük, hayatta hiçbirşeyi ertelememek lazım. ne hissediyorsan söylemek, içinden ne geliyorsa yapmak lazım ki, sonra hiçbir pişmanlık duyma. lan bu içimde kaldı ha, keşke yapsaydım/söyleseydim deme. sonucu iyi veya kötü, farketmez. ama bir sonuç var sonuçta, bir netlik var. ona göre de hayatını şekillendiriyorsun, muallakta kalmak her zaman kötüdür, ve acıtır. laf lafı açtı, uzatmayayım.
gelişmelerle karşınızda olmak dileğiyle.*