20 ocak 1990 yanvar katliamı

Merhaba.

Adım Atabek Kurbanov. 24 Temmuz 1983 doğumluyum. Yani neredeyse 29 yaşında olacaktım. Öldürülmeseydim. 19 Ocak'ı 20 Ocak gününe bağlayan gecenin yarısında, kendi ülkemin başkentinde 30000 i ermeni 36000 kişiden oluşan bir rus ordusu bastı ülkemi. Başkentimizi. Benimle birlikte resmi rakamlarca 140 - 143 kişi, gerçekte ise 360 kişi öldürüldü. 6 kişiden ise hiç haber alınamadı. Kusura bakmayın yaşım 29 ama 7 yaşında öldürüldüğüm için o mahsunlukla konuşuyorum.

7 yaşındayken, yüreğim bir güvercinin ürkekliğinde değil ama bir serçenin heyecanıyla atarken, bir ermeni AK47 sinin dipçiğiyle vurarak bayılttığı bedenime bir şarjör mermi boşalttı. Ölmedim ama. Sonra bir rus tankı geçti. Tankı süren ermeni öldüğümden emin olmak için paletler bedenimin üstündeyken 4 tur attı.

Dünya görmedi. Dünya duymadı.

Tam 17 yıl sonra gerçek kardeşlerimin ülkesinde, benliğime, şahsıma, milletime kan kusan, sözde güvercin ürkekliğine sahip bir adam öldürüldü. istemezdim ama. Öldürüldü işte.

Kendi öz kardeşlerim 5 yıl boyunca hepimiz ermeniyiz diye bağırdı. Merak ettim. Neden ben olamadınız. Neden kendiniz olamadınız...

Meydanları onbinlerce kişi doldurup bağırırken kabaran hümanistliğiniz, faşizm düşmanlığınız.

Ben öldürülünce neredeydi? Yani 366 kişi 1 ermeni etmiyor muyuz? Size göre rakamlar mıyız sadece...

Umarım ki öldürülmezsiniz. Öldürülmek gerçekten kötü. Tepki duymak normal. Ama bunu neden acındırmaya çeviriyorsunuz ki bir ermeni için?

Siz 78 milyon luk Türkiye devleti! Aynı atadan, aynı soydan geldiğim adamlar. Kendi kardeşinizin de öldürüldüğünü düşünün benimle birlikte. Acı mı verdi. Peki ben kardeşinizken Ermenilerce Hocalı'da, Türkiye sınırlarında, Bakü'de, Karabağ'da katledilirken, neden Ermeni'ye bağırıyorsunuz.

Adım Atabek Kurbanov. 24 Temmuz 1983 doğumluyum. 1990'ın 19 Ocak'ını 20 Ocak'ına bağlayan o kara ocak gününde öldürüldüm. Ve siz... Ben olamayanlar. Kendileri olamayanlar. Bundan haberiniz yoktu. Bu mektuba kadar.