otogar

Beton çivisi çakıp kalbime, öyle saplamak istiyorum kendimi asfalta.

Bir şehrin en kötü yeri misin sen?

Geleni beklemek zor, gideni uğurlamak zor. Her defasında gözyaşı kokuyor salladığım avuçlarım...

Gizlice yazdığım notları veriyorum sevgilime, otobüsün çirkin egzoz dumanı dolarken ciğerlerime.

ilk basamakta daha, sanki dönmeyeceksin, sanki bir kazanın ölüm listesinde yer alacak kadar ucuzsun, değilsin!

Cebime sokup ellerimi, güvenimi sarsmış, beni yalnız bırakmış tanrıma "ısmarlıyorum" seni.

Giden sen misin, ben mi, bilmiyorum.

Allahaısmarladık...