sıra dayağında son sırada olmak

sıranın en başında olmaktan daha iyi olduğu kesin olan durumdur.

ilkokulda öğretmen sıra dayağı çekecektir en başta ben varımdır ve belkide en uslu çocuk benimdir. öğretmenim elimi açmamı ister itiraz bile etmeden açar vurmasını beklerim. öğretmen cetveli elime yapıştırdığı gibi cetvel ikiye ayrılır. elimin acısından kafayı sıraya koymuş ağlamışımdır. öğretmen hararetinden yeni cetvel arıyordur ve beni umursamıyordur. derken zil çalar ve herkesi evine göndermek zorunda kalmıştır. herkes benimle taşak geçiyordur ve tek dayağı ben yemişimdir.

(bkz: bu da böyle bi anı işte)