bugün

örtü

bir nuriye akman romani

......oyleyse pardosunu anlat. kapaliyken giymezdin ne is? kisa ceketle cikabilirdin yine. susuyorsun. basini acinca pardosu bir etiketleme imkani olmaktan cikti da o yuzden gecirdin ustune degil mi?... ortu bedenini unutturacagi yerde seni safi bedenden ibaret kildi. demek kapanma olgunluguna erisememissin! sac ortulmesi gereken bir nesne olunca onemi artti.

......Perijan icindeki sese, ben sactan ibaret miyim? diye karsi cikti. kendi kendine konusarak yuruyordu. bu sac benim degil ki, bu bas da. kafesimden ucmak icin olmeyi bekleyemem ben anliyor musunuz? Allah'a karsi mi cikiyorum? diger kadinlardan ayrilsinlar, musluman olarak tanimlansinlar da incitilmesinler istendi ortu emriyle, ama bu zamanda, asil ortunup tanindiginda incitiliyor insan. ne makyaji, ne kuaforu, ne daha fazla acilmasi? surekli basimi, kollarimi, bacaklarimi hatirlamak istemiyorum ben. etsiz ve kemiksiz olmak istiyorum. sacsiz ve bassiz. gorunmez kalayim. kimse degmesin. bak actim basimi, kimse bakiyor mu bana?

.......en iyi ortunme biciminin carsaf oldugunu soylerdi Seyf. Daha uykusundaki ilk ziyaretinde "taife-i nisanin sokaga ciktiginda sehveti tedai edecek her seyden soyunmalari ancak carsaf giymeleri ile mumkun" demisti. Mahsun, "makbul bir soyunmanin ancak makbul bir giyinmeyle olabilecegi fikrine" hayran kalmisti....