oğullar ve rencide ruhlar

psikanalize çok meraklı olduğumdan olsa gerek çok beğendiğim kitap. Ana karakterimiz alper denen genel kültürü tavan yapmış depresif bir çocuğun çözmeye çalıştığı bir davayı anlatıyor. Gayet güzel bir kitap olmuş, alper canıgüze de sevgim büyük ama sonlara doğru geçmişyiyen muhabbetinden hoşlanmadım. Hayır genel olarak sevdim o kısmı , güzel bir renk katmış ama alper abi burada kitabın içinde eritip anlatamadığı şeyleri sonunda topluca anlatmak istemiş gibi geldi. bu da kitabı basitleştirmiş sanki. Ama çok güzel sözler de içeriyor. Bazılar için;

--spoiler--
Birini ezme fırsatını bulduklarında nasıl da parlıyordu gözleri. Üstelik ellerine geçecek birşey yokken. Sırf birini aşağılamak için yapıyorlardı bunu. Çocuklara bakıp da saflık, masumiyet ve güzellik edebiyatı yapanların aklına şaşarım. ben bizimkilere bakınca, insanoğlunun en alçakça eğilimlerinin en çıplak halinden başka bir şey görmüyorum. *

Şu kısacık ömrümde daha önce de maltepe sigarası istendiğine tanıklık etmiştim ;ama böylesine değil. o ne sesti, o ne vurgu! Hiçbir nehir hiçbir denizi, hiçbir aşık hiçbir maşuğu böyle arzulamamıştır. adam, maltepeyi gerçekten istiyordu.

insan yüreği bir sarkaç gibidir. istediği noktaya ulaştığı anda tüm hızıyla tam tersi tarafa kaymaya başlar.
--spoiler--