yazarların tahammül edemedikleri tek şey

birilerinin yüksek sesle fısıldaması. yani durum şöyle ki bir şeyler fısıldayacağınız insana yakın olmanız kulağına yanaşmanız gerekir. bu eylemi uzaktan yapmaya çalışan insanlardan beni bildiğin hayattan soğutan tısırtılar çıkıyor arkadaş. sus artık diye haykırasım geliyor.

benzer durumu uzun süredir gitmediğim (yazar burada övünmüyor) camide cemaatle kılınan namazlarda da yaşamaktayım. lan madem sesli okuyacaksın git imam ol. hadi sesli okusan neyse bildiğin tısırdıyorsun yanımda yine soğuyorum hayattan bütün namaz boşa gidiyor yandakinin çıkardığı abuk seslere gidiyor bütün konsantre yine hayattan soğuyorum yine hayattan soğuyorum.