ilişkinin en güzel evresi

ilişkin en güzel evresi olgunluk evresidir. ilk elini tuttuğun andan seneler geçmiştir. Dönüp arkaya bakarsınız birlikte, vay be dersiniz neler yaşamışız. 6 saat yağmurlu havada pencereye çıkışını beklemişsinizdir. Kursa giderken aynı otobüse denk gelmek için garip bir heyecana kapılmışsınızdır zamanında. elini tutarken titremişsinizdir. ilk hediyenin küçük bir gofret olduğunu anımsarsınız, o zaman ne kadar masumane oluşunuzu göremezsiniz belki, belki de saçma gelir ama yüzünüzde bir tebessüm oluşur. nişanlanmanın, evlenmenin hesabı kitabı yapılmaz o ilk zamanlarda herşey kendiliğinden olur. Öyle alışmışsınızdır ki bir anda yanınızda göremeyince tedirgin olursunuz, gözlerinizle onu ararsınız. yıllar yıllar geçer o ilk anlardan neredeyse 10 yıl gibi bir süre geçmiştir. sonra bir bakarsınız evlisinizdir. mutlusunuzdur her zaman ki gibi. aslında hep mutlusunuzdur. kavgada etseniz mutlusunuzdur, çünkü kavga etmek için bile ona ihtiyacınız vardır. en büyük problem iş, güç, para değildir. ne olacağını bilemediğiniz hayat yolculuğunda bir yoldaşınız oluverir. yüzüne bakarsınız uyurken. Allahım dersiniz Allahım şükürler olsun sana dersiniz. beraber ölebilmeyi dilersiniz o an. işte bu olgunluk evresidir ki ilişkiyi sürekli kılar. aslında hiç bir ilişki hiç bir sevda ölüp gitmez. Kimse aslında sevdiğinden ayrılamaz. aslında sevgi dediğimiz şey birlikteliktir. onun gözlerinde kendinizi görebilmektir. hayatı görebilmektir...