meleğin düşüşü

son dönem türk sinemasında izlemesi insanı en çok yoran filmlerin önde gideni.
90 dakikalık filmin toplamında 5-6 dakika diyalog ya var ya yok.
bir filmde az diyalog bulunması o filmi kötü yapmaz zira sinemada tek anlatım yolu karakterleri konuşturmak değildir fakat bu kadar amaçsız sahnelerle örülü, her şeyi seyirciye yükleyen bir filmde de bu eksiklik inanılmaz derecede çekilmez olabilir.
sanat kaygılı bir film çekiyorsan sinema dilini etkin bir şekilde kullanman ve her sahnenin sana derinlikli bir şeyler anlatabilmesi gerekir.
nitekim sinemamızda bu işi çok güzel kotaran yönetmenlerimiz mevcuttur:
(bkz: zeki demirkubuz)
(bkz: nuri bilge ceylan)
lakin semih kaplanoğlu kardeşimizin ortaya çıkardığı iş seyircinin sabrını denemekten öteye geçmeyen bir kabızlığa dönüşüyor.