babanın kanser olduğunu öğrenmek

tesadüfen gördüm başlığı burnum sızladı bir anda.
bende mi yazmalıydım bu başlığa yoksa hala düzelicek diye kendimi kandırmaya devam mı edeceğim...

ayrıydık biz onunla. hep onun hasretini çektim bazen aradı sordu, görmeye geldi. bazen kafası attı görmek istemedi izini kaybettirdi, bazen özledi kendini hatırlattı.

son 2 sene çok canımı yaktı, çok sözler verdi, tutmadı çok yol üstünde bıraktı. bir telefonuyla affediyordum yinede öyle büyüktü sevgim ona...

ağustostu. benim için özel bir geceydi yanımda yoktu, çok ağladım sabaha kadar. sabah duydum ki kaza geçirmiş, çekilen film sonucunda beyninde tümör çıkmış. 2 senedir varmış stresle büyümüş. ameliyata alınmış. koştum gittim hemen ses tellerine inmiş, bilinci gitmiş küçük bir çocuk gibiydi.

bir iki ay geçti, tekrar hastanedeydi telefonda arayıp babanneme nasıl olduğunu sorduğumda telefonu kulağına verdi. babam konuşamıyor haliyle, bağıra bağıra ağlıyordu. şehir dışındaydı. atladım gittim yanına o hasta haliyle kafamı göğsünden kaldırtmadı. yüzüme her baktığında ağlıyordu. o günkü haliyle beni 20 sene yaşlandırdı. babamın değil hiç bir insan oğlunun gözlerinde öyle bir çaresizliği görmek istemezdim. bu adam benim babamdı.

geçen hafta mesaj geldi telefonuma. baban kötü görmek için gel diye. ellerim ayaklarım titredi. ertesi gün koştum gittim. sadece uyuyordu artık konuşamıyor ağlayamıyordu bile. hiç bir yerini kıpırtadamıyor yemek yemiyordu. kendini salmıştı besbelli, uyanık olsa bile açmıyordu gözlerini. kimseyi ttanımıyor dediler. başında durdum saatlerce. gece yarısı olmuştu gözlerini açtı bana bakıyordu, onunla konuşuyordum kendi kendime çok özledim seni vs. diyor ağlıyordum. dinliyodu. beni tanıdın mı diye sordum gözlerini açıp kapatarak tepki verdi. ağlıyordum kalk ağaya yeter artık diye;
bi elini kaldırıp kendi gözüne götürdü yaş falan yoktu ama o siliyordu. canım babam. kendini ağlıyor zannediyordu. o için için ağlıyordu.

senin acına dayanamayıp ben ölücem babam. Allah çektirmesin öyle dua et demelerine bile kaldıramıyorum. kimse umut vadetmiyor. bense senin nefes almanla bile rahatlıyorum. bu duyguyu yaşamayan anlayamaz...