bugün

kendimce yaptığım birkaç testten sonra kesinliğine şehadet ettiğim durumdur. olay şöyle ki aynı şiiri falanca şair yazdı diye yollayınca vay amısına koyim, ben yazdım deyince olmamış lan bu, şurasını şöyle yapsaydınların ardı arkası kesilmiyor. düşünceden ziyade kalıplara verilen değerin şiir camiasında ki hortlamış versiyonudur. burası benim ülkem her şey normal.
yaptıklarınıza değil kim olduğunuza önem verildiği durumdur.
sizinle enseye şaplak göte parmak olan insanların size saygı duymamasından, sizden çıkacak esere saygı duymamasından ileri gelir. diğer adamın sadece adı duymuştur. onun sosyal hayatını bilmediğinden sözler daha bir metafor gelir.
daha bu sabah bir arkadaşımla muhabbet ederken benimde yaptığım tespittir. sanıyorum tanınmayan şairler olarak tek sıkıntımız eserlere olan saygısızlık.