şiir seven insan

nasıl isterdim bilemezsin, şu an yanında olup her şeyi sana anlatmayı ve defalarca özür dilemeyi, ne kadar oldu ben gideli bilmiyorum.kim bilir ne kadar bensiz bıraktım seni,sensiz kalmanın yarısı kadar zorsa bensizlik,beni ömür boyu affetmesen yeridir.ama yinede hep diledim affetmeni , anlatabilmemin bir yolu olsaydı, inan denerdim.aslında denedim ama anlatamadm usülünce.cevapsız bırakmazdım ama bir yol bulamadım buna, tek bildiğim yanında kalsaydım daha kolay olmayacaktı , kıyamadım.sadece kıyamadım.bana sordun ya gitmeye cesaretin var mı ? diye , kalmaya cesaretim olsaydı , bi an olsun ayırmazdım yanağımı göğsünden, göğüsün cennetin provasıydı işte , ben kızamıyorum , sende kızma hayata , kapatma kapılarını, biliyorum sevmek kolay herkes için ama hiç yaralanmamış gibi sevmek ne kadar zor aslında.sadece bunu istiyorum senden, ne kıyas ne kin ne beklenti olsun hayatında. ilk defa aşık oluyormuş gibi sev , nasıl seveceğini zaten ben öğretemem sana, bari sözümü tutabilseydim; hani yanına gelecktim ya… veda etmek için yazmıyorum bunları , veda edecek cesaretim olsaydı , bunu karşında yapardım. Aklının köşesinde olmak değil niyetim , sadece gülümse arada, benim köşem orada gizli çünkü, öpemediğim dudağının köşesinde sakla beni..

şiir sevmek insan olmanın yarısıdr ilk önce...

Ah be sevdalım , sevmezdim de seni gözlerin gözlerime denk geldi,rüzgarına aldandım.ben zaten kırılmaya yüz tutmuş çürük,çiçeksiz bir daldım.küçük bir yelinle kırıldım.rüzgarınla uzak diyarlara taşındım,yine yalnız bir göçebeydim, fırtınana kapıldım…gittiğim her yere ismini bıraktım,gördüğüm her çiçeğe kokunu bıraktım ve konuştuğum her böceğe gözlerini anlattım.Ondandır ki baharlar böyle güzel geçer gönlümde ama sen bana hep kışları yaşattın...

şiir sevgisiz insanlara ilaç olur...

Sokağın dar kaldırımlarında yürürken aklıma hep senin bana olan sevgin geliyordu, düşünüyordum. acaba sende beni bu dar kaldırımlar gibi mi seviyordun, senin sevginde bu kaldırımlar gibi altı su dolu yalancı tümsekler gibi miydi, çünkü ne zaman yanlışlıkla seni sevsem hep bir nefret duyuyordun bana , tıpkı köşesine basılan altı sulu dolu kaldırım taşının sıçrattığı suyun ayakkabıya olan nefreti gibi… , ne zaman evin yolunu tutsam hep aynı sorularla kafam bulanıyordu. biraz daha ilerleyince başka bir soru daha beliriyordu kafam da , sokağın sonunda bir park vardı ve parkın kırık dökük , virane salıncaklarında , kaydıraklarında ve tahterevallilerinde çocukların oynadığını görüyordum.mecburi ve isteksizce…kırık salıncaklarda sallanırken gözlerindeki bakışlar dikkatimi çekiyordu.sanki utanıyormuş gibi bakıyorlardı,kaydırakdan kayarken daha doğrusu kayamıyorken…üstünde tutan paslardan dolayı kaydırmaz ve oynanmaz hale gelmişti ve hatta çocukların üzerlerini de kirletiyordu. Tahterevallinin bir tarafında sele yoktu, diğer tarafına oturan çocuk hep şanslıydı ve hep ağır geliyordu, yeniyordu arkadaşını…acaba diyordum senin sevginde böylemiydi…ben virane olmuş bir park, sende içinde ki mutsuz çocuklar. ben kırık bir salıncak sen sallanan mutsuz bir çocuk,
ben pas tutmuş bir kaydırak hem de seni kirleten,sende kayamayan,mutlu olamayan bir çocuk ve hatta ben tek seleli bir tahterevalli...

şiirler umut vermez kişilere , verilen umutların boşa olduğunu hatırlatır , usulünce.

Bana gelecegim diye umut verdin…giderken ne kadarda masum ve güzeldi gözlerin, ne zaman ki gittin ve gelmedin o zaman bitti benim için sözlerin…yüreğimi avutmakla gecti aylarım,sayamadım sensiz kac gün karanlığa büründü sabahlarım,her arayışımda acılmayan telefonların ve her özleyişimde göremediğim gözlerin beni karanlık koylara bir adım daha yaklaştırdı,artık hiç mi hiç güvenim kalmamıştı sözlerine ve gözlerine ,ağladığında bile inanmıştım o timsah gözyaşlarına acizce, artık ne yapsanda geri dönüşü yok bu ihanetin ve tutulmayan sözlerin,geriye kalan bi kac eşyan ve anıların, onlarıda çöpe attım. içlerinde sende vardın..

muhtemelen şiir sevmeye necip veya nazımla başlamış kişidir.

şiir seven insan unutmaz sevdiğini , ama bilir daimi kalan hatıraları öldürmeyi...

iki damla suya hasret kumruları varken bu şehrin,çeyrek simide canını veren martıları varken denizlerin ve hala dillerde ezberken destanı sevilmemişlerin ben seni nasıl unutayım.Bilirim çiçekler açmaz yangın yerlerinde gönlümün,herkes yaram hafif sanır,benden giden her sevilen içimi sızlatır,nasıl acılırsa yaprağı mimozanın,nasıl acıtırsa dikeni gülün öyle batar sevdan gönlüme…benim uykularım kurşunlanırken sen yanımda değildin,kalemi kırılırken gönlümün sen bahar mevsimindeydin..keşke bana dönseydin! , saçlarının rüzgarından kurtulamadım gitti,ceplerim yalan dolu…bayramlar kutlanıyor bilmem ne diye,elimde sana ısmarladığım iki sayfayla kalakaldın,madem ki sen beni sensizliğe terk ettin,bende şarkıları yar edinirim kendime,uçuruma yuvarlanan bir taş misali sessiz,ani ve meçhul bıraktın beni…kendime yakıştıramıyorum gözlerinsiz ölmeyi...

muhtemelen murat ince seven insandır.

saat 12.

http://www.youtube.com/watch?v=lf_qH79cWW8

O kadar yalnız ve kimsesizim ki artık , beslediğim kuşlar bile dönüp bakmıyor , sokak köpekleri zaten küs bana…sanki halvetdeyim bir başıma ,kapanıyorum kucucuk bir odaya ve cıkmıyorum dısarı nede olsa kimsem yok , düşüp kalsam elimden tutacak, iki damla su verecek , cansuyuma yetişecek kimsem yok…bir hiç olmakdan bile beter durumdayken ben , sen başkalarının umudu olacak kadar vefasız olamazsın , olamazdın…ellerine dokunmaya,sarılmaya , gözlerine bakmaya korkarken ben,çoktan beni unutmuş olamazsın sen.yalnızlığın hüküm sürdüğü kalbimde iki söze hasret şiirken,başkalarının şarkıları olamazsın …ne yazık ve ne güzel ki dönüş yok geriye,her şey yerinde güzel biliyorsun,belki sevdiğinden daha çok seviliyorsun,cevaplarımı sende gördüm, sormadan soruları güzelliklere gebedir belki diye sevdim acıları,büyüttüm acıları ve büyüdüm acılarla , kocaman bir yürek var yüreğinin tam karşısında ,gel damarlarımızı birleştirelim,yürek kardeşi olalım seninle ,sorma ne kadar seviyorsun beni diye,gördüm ki ,seni iki düşündüysem,kendimi bir kere düşünmüşüm. Düşününce..

Şiir yazanına göre bir basamak altta olan insandır. Sevmek güzeldir tabii ama yazabilmek daha da güzeldir.

şiir sevmeyen insanları anlayamayan ideal insandır. şiir sevmek bir farklılık değil de şiir sevmemek bir farklılıktır. insan doğası gereği ahenkli ve güzel olan her şeyi sever, sevmelidir.

cemal süreyya ve kahraman tazeoğlu şiirlerini severim.

ince ruhlu insandır. hayata bakışı bile farklıdır. hele bir de felsefe ve matematik alanları ile ilgili ise muhabbetin dibine inilesi geri dönülmeyesi insandır.

şiir hatıraların acı tarafıdır.

Yalnızlık bir ısırgan otu gibi sarmışken her yanımı,zümrüt yeşili gözlerinde gördüm acizliğimi ve her seferinde göğsümü çatlatan nabzımın tükenmiş sesiyle yüzleşmek zorunda kaldım.ne yapsamda ne etsemde sevmiyordun , görmüyordun beni,severmiş gibi yapıyordun usulünce, belki kendini kandırıyordun…senden sonra alıştım ısırgan otlarınada yalnızlıgın yağmurunada, alışamadığım tek şey gözlerinin yokluğuydu.. ilmek ilmek bölünmüş her yere bakan gözlerim artık sadece senin gözlerin için açıyordu kapaklarını, sadece senin yoluna yürüyordu ayaklarım ve sadece senin ismini duymak istiyordu kulaklarım.uzanıp bir damla yaş ile dokunabilseydim kirpiklerine,anlayabilseydim duygularını ve anlatabilseydim duygularımı harap olmuş bu yürek ufukda yeşil bir güneş görürdü belki de…ziyan olmazdı günlerim gecelerim,yorgun bir saatin yelkovanı gibi bir ileri bir geri tökezlemezdim…ama gidenlere yok bir çare ; dinmez sancısı , bitmez çileler.Şimdi her şey kaldı yarım , yokluğuna alışamadım...

şiir seven insan ince ruhlu insandır. ruhu zariftir her şeyden önce. duygularını yoğun yaşar. şiir seven insan sevilmeyi hakeden insandır aynı zamanda. şiir gibi insandır bir de.

şiir gibi insanlarla karşılaşmak dileğiyle...

kıymetli insandır.
el üstünde tutulmalı.

Şiir seven yazan insan duygusal insandir haşimun de dedigi gibi melali anlamayan nesne aşina degiliz.

(bkz: didididi) onun kara gozleri icin yazarim siiri bir zamanlar hic anlamazken sadece bakislari ile siire olan ilgimi artirdi .

Küfür sevmez.

küfür sevmez, argodan hoşlanır.

ince düşünür. Bir şey söylemeden önce kafasında tartar şap diye ağzına geleni söylemez.Sevilesi insanlardır.