bugün

inci sözlük'te bile olmayacağını düşündüğüm davranış çeşididir. kendilerinin yaşadığını sanar bu geniş insanlar.

(bkz: zihnen ölmüş bu)
ölenlerle değil, bizzat ölümün kendisiyle ilgili başlık açıldığının farkında olmayan yazar isyanı.
(bkz: dostum geniş demişsin ama şerefsiz çıktı bu)
daha önce bir yakınını kaybetmemiş ya da ölüm tehlikesi atlamamış olma durumudur. başka bir deyişle ölümümün soğuk yüzüyle daha önce hiç karşılaşılmamış olmaktır.
son günlerde daha fazla dikkat çekmeye başlayan durum.

özellikle sözlük yazarlarından ikisinin vefatından sonra bu durumu çok daha rahat farkettirecek gelişmeler yaşandı.
kimisi iki tane ölü yazarın başlıklarındaki taziye sayılarını karşılaştırdı,kimi samimi olun önceden iki kelam etmişliğiniz yoktu dedi.

bunların ortak tek yanı ise,ölüye saygı gösterecek kadar vicdan sahibi olmamaları.
bırak ölümden ders almayı,insan yaradılışının en karşı konulması güç duygularından,iç seslerinden biri olan vicdanı kullanmaktan bile aciz insanları görmemize sebep olmuş durumdur.can sıkar kısacası.
neyzen tevfik olmaktır.

feleğin uğradımsa vartasına
sıçayım ağzının ta ortasına
bunu yazsın cihan da hartasına
kıta'at ü biharını sikeyim

(bkz: sahne-i ömrümden nefs-i emmareye hitabım)
tepkimi gösterdikçe bana seri eh işte veren ve eksi yazarların arttığı durum. bunuda eksileyin benim insanlığım daha bitmedi.
(bkz: cem yılmaz)