Dedemin cenazesinden kalan şeker ve ölmeden önce bana verdiği tesbihidir.
Birde geriye kalan tek şey kişisel hesaplar ve hatıralardır. Hatırlanabildiği kadar yaşanır o anlar.
allah kimseye nasip etmesin onlarla kalmayı. özellikle genç birinden kalanları. vakitsiz ölüm kadar ne acıtır geride kalanları..hangi ölüm vakitli demeyin..50 sinden, hatta 40 ından sonra çok da vakitsiz sayılmaz ama henüz masumiyet çağında birinden kalanlar da kendisi kadar masumdur ve bebek kokar, hayal kokar.
kişisel eşyalar gibi hüzün verici nesnelerdir fakat kaza gibi sebeplerle ani ve zamansız gerçekleşen bir ölümden kalansa daha acı verici şeyler olabilir elbet.
Az önce, 2 gün sonra mezuniyeti olupta tren çarpması sonucu ölen hiç tanımadığım birinin(18) instagram profilini gördüm.
Beni çok etkiledi bu durum.

Öldükten sonra bizden geriye kalan belki fotoğraflar, belki yazılar, mesajlaşmalar kalıcak. Ne kadar tuhaf... Onlara bakıp da bu kişi öldü diye düşünmek çok tuhaf gerçekten.

Halbuki sorsan 18 inde ne kadar ölümü düşünebilirdi?
Ne kadar hazırlıklı olabilirdi ki?