çocukluğunu kaybedenler

ben istiyorum ki; metroda gördüğüm "kayseri'de kaybolan 3 çocuk" afişinin yanına, bu çocukların da fotoğrafları konulsun.

çocukluğunu kaybetmiş; 14 yaşındaki çocuklu g.ö, ismini bile kaybetmiş, g'den fazlası ceza ona.

ölümü "duygu sömürüsü"ne dönüştürülmekle anılan, ceylan önkol, kayıp çünkü o artık. bedeni değil, kimliği.. nereden bilebiliriz ki ceylan'ı ileride nelerle anabileceğimizi? ama yok işte, bu canlı kansız ülke ve onun pis algılı anıları kaybediyor ceylan'ı..

adana, diyarbakır, izmir, istanbul, van, mersin, batman gibi şehirlerde, ellerinde taş izi aranan, terli oldukları için gözaltına alınan, hapsedilen, bütün yargı süresince çocuk haklarına aykırı olmasına rağmen yetişkinlerle aynı cezaevlerinde tutulan çocuklar.. zıkkımın dibi bir polise "sadece" evet sadece taş attı diye, 116 yıl hapsi istenebilen çocuklar. "azğı açık, slogan atıyordu" diye 25 yıl hapsi istenen çocuklar.. yani, tmk mağduru çocuklar..

özetle; çocuk denilen ama çocukluklarını kaybetmiş büyük çocuklar ağrılı/sancılı kayıplarının fotoğraflarıyla birlikte asılsın o köşeye..

ve belki, biraz belki, bu vesileyle hırçınlığını ve vicdansızlığını üzerinde kırmadan taşıyan bizler, görüp de insafa gelelim, karalamaktansa, bir bütünce hepsinin "çocuk" adı altında çıkamayan seslerine, alınan dillerine ses olalım. onlar için bağırabilelim diye..

ve belki, biraz belki, onlara "çocuk" adlarını geri verebilelim diye..

ve belki, biraz belki, bir yerlerde hala "insan" olduğumuzu hatırlayabilelim diye..

biri başlığa adımı yazmış

(bkz: ilan sözlük)* *