zor zamanında yalnız kalmış insan

gerçek yalnızlığın tadına varmış insandır.

takkeyi düşürüp keli görendir ayrıca.

özel hayatından insan silmesi çok daha kolaydır.

o insan daha güçlüdür artık.

acılar onu güçlendirirken kelimelerini de keskinleştirmiştir. bulaşmadan evvel iki kere düşünülmesi gerekir bunlara. canını yakacağım derken dünyanı zikertebilir hiç acımadan. zira hayat da ona acımamış mıydı zaten?
dostun ise sağlamdır. düşmanınsa da sağlamdır. tercih karşısındakinindir.

gerçek hayata hoş geldin.

Çok daha güçlü ve dik bir şekilde ayağa kalkar. zor zamanını tek başına atlatan insanın, iyi gününde de kimseye ihtiyacı olmaz. Kendine tutunmayı öğrenmiştir artık.

en yakın dostu kendisidir.

Birileri yanına yaklaştığı zaman niyetinin ne olduğunu sorgulayan kişidir. Buna hakkı olan kişidir.

insanlar bunu sevmez. Bu da insanları sevmez zaten.

buyrun benim.

insanların gerçek yüzlerini gördüğü için kimseye güvenmeyen insandır.

yalnız kaldığı için zor zamanlar kendisine daha da zor gelen insan.

2 aydan fazladır maddi problemler yaşıyorum. Bir işe girdim çıktım. Mutfak çok pisti, öğrenebileceğim bir şey yoktu, ekip 18-19 yaşında laçka çocuklardan oluşuyordu. iş disiplini kaybedeceğimi hissettim. Oraya ait hissetmediğim ve kalitesiz bir işin parçası olmak istemediğimden kısa sürede içinde çıktım. Annem, babam, ablam. Çevrem 2-3 insandan ibaret hayatım. Herkes borcun varken neden çıktın, sigortasız kalıyorsun, mantıklı iş yapmıyorsun vs vs. Kimse mi empati kurmaz, beni anlamaz. Biri de olsun kendini geliştirmeyeceğini düşünmüyorsan, suistimal edileceğini hissediyorsan, ait hissetmiyorsan doğru karar vermişsin, vakit kaybetme desin. Yok. Varsa yoksa akıl vermek. Anlamsız ve çekilmez bulduğum hayattın üstüne kalitesiz, beni geliştirmeyecek bir işe mecbur kalmayı reddetmeyi anlamıyor mu bu insanlar. Kendimi çok yalnız ve güçsüz hissediyorum.

(bkz: kurt kışı geçirir ama yediği ayazı unutmaz)