bugün

bir hafta kadar önce geçirdiğim kazadan sonra yaşadığım durumdur. ne kadar zor olduğunu tahmin etmek bir yana bir parça da olsa yaşamak çok zor. aynı zamanda dikişlerime bakıp geçeceğini bilmek kadar güzel bir şey olamaz şu an benim için hayatta. yürüyememek ve kendi işlerini halledememek belki de yaşanabilecek en kötü duygulardan.
sene de bir kaç defa başıma gelen hede en kötü duygulardan bir tanesi ağrıması da cabasıdır.
30 sene sonra yürüme yetisini kaybettiyseniz eğer, keşke ölseydim dedirten engeldir.