yurtta yetişen çocuk

yurtta kalorifer yakma izni gelene kadar çift battaniye içinde götü donan, her öğün yemekhanedeki yemeği büyük bir hışımla merak etmesine rağmen gördükleriyle içi kıyılan, devletin vereceği aylık 5 ytl gibi bir miktar parayı zaman zaman gözleyen, şöyle yatağına uzanmış, yanında meyve tarzı aparatlarla dizi izlemeyi özlemiş, derdi olduğunda; aç kurdun karnını doyurmak için av araması gibi içini dökecek harbi dost arayan, bunların hepsine özlem duyması ve yeri geldiğinde kederle hep beraber yaşadığı için her zaman duygulu olan lakin düşmanla göz göze gelmiş bir asker gibi hem hırslı hemde yırtıcı olabilecek cocuktur...

(bkz: polat alemdar)

sevgiye hasret,sahiplenilmesi gereken "bizim" çocuklarımız..başarılı olmaları bizim gururumuz ,hataları bizim ayıbımız olan belki de..

piç derler oralarda adına. buralarda candır, ciğerdir.

(bkz: yurtta kalan ogrencinin sikintisi)

artık günümüz türkiyesinde, yurtların % 104'ü fethullahçı olduğundan, akıllara pek iyi şeyler getirmeyen çocuk..

vardi bizde de bu modelden. universiteye gelinceye kadar cocuk zuhniyetinde büyütülmüs ve 3 yasindaki bi cocugun inanacagi seylere inanabilen insan modeliydi.aile, sosyal ortam, asiri ineklik ve essek kadar adama bu yasina kadar cocuk gibi davranilmasi baslica etkenlerdendi.
birakin bi kiz arkadas edinebilmeyi kendi cinsiyle bile (-ki biz onu erkek olarak farzettik...) kiz muhabbetleri konusamayan asosyal insan modeliydi
tabi seneler icinde elimizde buyudu. yetistirdik, buyuttuk, emek verdik. gerci sonra okuldan atilip kizin birini hamile biraktigi icin evlenmek zorunda kaldi!daha doğrusu birakildı!( birakilan diyorum zira eli silahli 3 abi olunca isin icinde zorunda kalio insan)
biz de neticede evlatliktan red ettik kendisini tabiki.