yeni nesil çocukların ailesine olan saygı sevgisi

sorgulanması gerekendir. çoğumuz etrafımızda, çevremizde, komşularımızda, mahallemizde, akrabalarımızda, kardeşimizde ve hatta öz eleştiri yaptığımızda kendimizin de ailemize olan saygı ve sevgimizin ne kadar basit olduğunu görmüş oluyoruz. onları küçümsüyor, bazen sallamıyor, "bana ne?", "sana ne?" "off, git başımdan!" tarzı cevaplar veriyoruz.
şimdi şöyle düşünmek gerekiyor. bir anne seni 9 ay karnında taşımış, ne ümitlerle seni dünyaya getirmiş, senin için canını verecek mucizevi bir varlık. bir baba, aileye kol kanat geren, bir ihtimal sana belli etmese de seni seven ama otoritesini koymak için hafif sert olan her yönden güçlü bir varlık. sizin için her şeyi yapacak, sizin yerinize bütün acıları çekmeyi göze alacak bu insanları biz nasıl üzeriz? nasıl üzersiniz?
bakın; evde kavga ediyoruz. anneye; salak, aptal vb. hakaretler ediyoruz. babaya arkadan küfür ediyoruz. saygısızca anneye ters davranıyor, seni merak eden, sesini duymak isteyen, seni her an özleyen ve bu durumda arayan annenin suratına off yeter anne işim var diyip telefonu kapatıyoruz. ama terkar bakın; bu kişi sevgiliniz olsa? saatlerce konusursunuz. bırakın sevgiliyi, vakit geçirmek istediğiniz bir orospu, serseri bir erkek olsun telefonu öyle suratına kapatmıyorsunuz. elalem ya elalem... sana yarın öbür gün ne yapacağı belli olmayan insanlar. sana kazık mı atacak, arkandan mı vuracak ne yapacak belli olmayan insanlar... öbür tarafta ise senin için canını verecek olan insanlar...
arkadaşlar bence gençler olarak biraz daha bilinçlenmeli, biraz daha bilinçlendirmeliyiz. otobüste yaşadığım bir olaydan esinlenerek ben bu tavsiyelerde bulunuyorum.