yazarların unutamadıkları bayram anıları

bayram denilince akla gelen anılardır. mesela dayım bana harçlık olarak 1 tl vermişti. dayı bune ya demiştim. sonra benden aldı kuzenime verdi. çocukta oleey meybuz parası diye bakkala koştu. sonra bana doyumsuz der gibi pis pis baktı. o zamandan beri dayım bana hiç para vermedi. gerçi kimseye vermedi. ne cimri adam ya.

Bayramda unutulmayan anılardır.

Bursa Pirinç handa bayılmam ve kızılaya kız kaçırır gibi götürmeleri. Kızılayda doktorun sorduğu sorulara ağlamaktan cevap verememem. ve nargile denen mereti bu olaydan sonra bir daha kullanmamam. Bu bayılmak bi harika dostum.
Edit : kızılaya 75 tl bayıldığımı nasıl unutmusum. Pardon.

her bayram anneannem sulu köfte yapardı.

her bayram ona sarılma ihtimalimiz vardı.

4 senedir her bayram, daha çok hissediliyor yokluğu.

sulu köfte yapmasa, sadece sarılacak kadar yakınımızda olsa da olurdu.

nur içinde yat mis kokulum.

mekanın cennet olsun.

dört beş yaşlarındayken bayram sabahı şeker toplama ekibimle beraber komşu teyzenin kapısına dayanmıştık ve ben doğum gününüz kutlu olsun demiştim o da hiç bozmayıp şeker vermişti.

Beş sene önce bayram arefesinde yakın bir arkadaşımı trafik kazasında kaybettim...

O gün bugündür bayramlar pek keyif vermez oldu bana... Her sabah bayram namazını müteakip kahvaltımı eder ve sonrasında mezarlığa, arkadaşımla bayramlaşmaya giderim....