bugün

yazarların çoğunun genç kesimden olmasından mütevellit, kendilerinin ebeynlerinden gizlediği veya söylemedikleri şeyleri açığa vurma başlığıdır efenim.

örneğin oğlunuz her gün ağzında bir naneli sakızla geliyorsa, sigara içiyor olması muhtemel.
aynı zamanda eve girer girmez tişörtü kirli sepetine atıyorsa ve dişini fırçalıyorsa, sakız almaya parası yetmemiş olabilir.
lübnan asıllı şair, filozof halil cibran öğüt tadındaki şiirinde, ebeveynlerin sıklıkla yaptığı yanlışlardan biri olan "kendini çocuğun sahibi sanmak "eyleminin zararlarını , ebeveyninde sınırları olduğunu anlatmış. ebeveyn olanlara, olmak isteyenlere yol gösterir cinsten. buyrunuz;

Çocuklarınız sizin çocuklarınız değil,
Onlar kendi yolunu izleyen Hayat'ın oğulları ve kızları.
Sizin aracılığınızla geldiler ama sizden gelmediler
Ve sizinle birlikte olsalar da sizin değiller.
Onlara sevginizi verebilirsiniz,düşüncelerinizi değil.
Çünkü onların da kendi düşünceleri vardır.
Bedenlerini tutabilirsiniz,ruhlarını değil.
Çünkü ruhları yarındadır,
Siz ise yarını düşlerinizde bile göremezsiniz.
Siz onlar gibi olmaya çalışabilirsiniz ama sakın onları
Kendiniz gibi olmaya zorlamayın.
Çünkü hayat geriye dönmez,dünle de bir alışverişi yoktur.
Siz yaysınız,çocuklarınız ise sizden çok ilerilere atılmış oklar.
Okçu,sonsuzluk yolundaki hedefi görür
Ve o yüce gücü ile yayı eğerek okun uzaklara uçmasını sağlar.
Okçunun önünde kıvançla eğilin
Çünkü okçu,uzaklara giden oku sevdiği kadar
Başını dimdik tutarak kalan yayı da sever.