bugün

her yeni güne, gazetelerin arka sayfalarından keşfedildiklerini haber aldığımız özelleşmiş genlerle ilgili bilgilerle uyanıyoruz. bir gazete diyor ki "manyaklık geni bulundu", öbürü diyor "vay efendim virtüözlük geni bulundu", cimrilik geni varmış, yavşaklık geni kafam kadarmış da öyle böyle devam ediyor.

bildiğimiz üzere milli takımlar düzeyinde doğru düzgün top oynamaya başladığımız son on yılda bizi şüphesiz kanser eden bir savunma ve atak zafiyetimiz var: yan toplar! kornerden, serbest vuruştan, endirek vuruştan, hatta bazen taç atışından mesafe tanımaksızın goller yiyoruz, yeter ki top yandan gelsin, yeter ki adam paylaşmak gereksin. on yılda birçok teknik direktör, galonla topçu geldi geçiyor, bu sorun sabit. bu durumda taktik bilmemek, zıplama kabiliyeti eksikliği, beyin ölümü gibi gerekçeler doyurucu, makul değiller. kısa takımlar da uzun takımlar da yan toplarda bize kan kusturuyorlar. o halde, izleyenlerde kansere yol açan bir yan top geni olmalı. malumumuz, oyuncular ve dekor değişse de yenen goller değişmiyor zira. çözüm tek; bu işi gen havuzumuzun ta dibinde arayalım. yıldız takımlarımızı, ümit milli takımlarımızı neşter altına alalım, bize bu golleri yediren, her maçı diken üstünde izlememize sebep olan bu yan top genini ortadan kaldıracak bir kür bulalım, milletçe gazımız alınır.
buna itirazı olanlar mehmet aurelio'nun yan toplardaki derli toplu duruşundan bir fikir edinebilirler.
fenerbahçeli maldonado'da bulunan gendir. zira kendisi sürekli yan pas yapar. hatta kendisinde geri pas geni mevcuttur. tabiatı gereği ileri oyun oynayamaz. genlerinde var adamın. evet.

bizim sabri'de ise bakmadan koşmak geni var. koşmak ama çıldırasıya koşmak.