bugün

Fazlası kötüdür. Bazen yalnız kalmak, köşeye çekilmek ve dinlenmek istersin ancak kişinin asıl korktuğu şey sonsuza kadar yalnız kalmaktır.
Fiziksel yalnızlık bir şekilde giderilir de, ruhsal olanı geçmez, giderilemez. Senin zihnindeki dünya tek kişiliktir.

T: Odamı süsleyen ayrıntı.
belki de hayatın bazı insanlara sunmuş olduğu bir ayrıcalık hatta bazen bir lütuf olduğuna inandığımdır.

yalnızlık asla kimsesizlik olarak değerlendirilmemesi gereken bir durumdur tabii burda. yalnızlık; daha ziyade kişisel bir tercihle alakalı bir durumdur fikrimce. ve kişiyi etken kılar. kimsesizlik; terkedilmişlik hissiyle birlikte kişinin kendisine yapılan/yaptığı bir haksızlık düşüncesine, sürekli birilerini arama dürtüsüne işaret eden edilgen bir durumdur.

ikisi de acıdır evet ama birinde insan neden yalnız olduğunu sebepleriyle birlikte bilir. ama diğerinde böyle bir farkındalık durumu söz konusu değildir. ve farkında olmadığımız şeyin bedelini hayat bize tekrar tekrar ödetir.

gidenlerin çoğu aslında bir anlamda bizim yol verdiklerimizdir. kendilerine söylenen küçük yalanlara göz yumabilenler ''yalnız değildir'' ama göz yumulamayacak büyük yalanların sırası geldiğinde kimsesizdirler. yalancıları sevmeyenler yalnızdırlar.

yalnızlık kendimize açılan esrarlı bir kapıdır. kendini her halinle kabullenmeyi kendini sevmeyi öğretir bize. ve hayatının en az bir döneminde kendi tercihi ile yalnız kalmayan insanlar kendilerini tanıma lütfuna erişemeyen insanlardır fikrimce.

yalnız
hem bilgesi
hem delisidir
kendi dünyasının.

ayrıca
hem efendisi
hem kölesidir
kendisinin.

tadını çıkaramaz
görece'siz dünyasında
hiçbirisinin.
Çoğu zaman yıkıcı bir etki bırakan duygu. Ancak bazen, hiç olmadığı kadar ihtiyaç duyarız yalnızlığa.
vucudumun en ince damarlarina kadar hukum suren meret.
alistim desen alisiyorsun dogru, mutlu ciftler gorunce imreniyorum desen imreniyorum dogru.

boyle 3-5 sene birlikte olan insanlari gordukce aska inaniyorum, 1 ayda ayrilan tipleri gorunce lanet ediyorum.

3 sene once yasadiklarimi hatirlayinca mutlu oluyorum lakin yine o 3 sene yasadigim yikintiyi hatirlayinca bir kotu oluyorum.

sonra mi? sonra yillar yillar sonrasini dusunerek koca bir evde tek basima kahvalti hazirladigimi goruyorum.

gerisi flu,gerisi muamma.
insan yalnızlığında kendini bulup tekrar doğuyor. Yalnız anlarınızın kıymetini bilip onları tekamülünüz için kullanın.
koca bir evren, milyarca insan içinde yalnızdır herkes aslında. yalnızken düşünür insan en iyi en rahat en saf haliyle.
Etraftan hiçbir ses duymamaktır. içten içe durmadan kendinle konuşmaktır yalnızlık. Bazen mutluluk bazen mutsuzluktur.
insanlar yalnızlığın kıymetini bilmiyor. Yalnız olmayı dahi bilmiyor. insan yalnızken tefekkür eder, tekamül eder, derin düşünmeyi öğrenir. Bu derin düşünmeyi deneyimlemeyen insanlardan kurulu bir toplum güdük kalmaya mahkumdur.
Kendinizi, kendinizle zaman geçirmeyi yalnızlık sanmayacağınız şekilde yetiştirin.
(bkz: tarkovsky)
Carpiyor, alisiyorsun daha dogrusu alistigini saniyorsun, yine carpiyor.

Suratina suratina carpiyor.
Yalnızlık bazen iyi bazen zor bazen olması gereken ama kesinlille insan için olmayan seydir.
Milyarlarca insan içinden bir kişinin yokluğuna verilen isim.
yalnız olmayana harika gibi görünen, yaşayanaysa tam bir çile olan ruh hali.
yav yalnizken nasıl mutsuz oluyorsunuz anlamıyorum. ben yalnizken mutlu olan insanlardanim. onsuz yapamam ondan vazgecemem onsuz bir hiçim onsuz yaşamanın anlamı yokcular var bir de. birinin sevsigine muhtaç yaşamak yalnız kalmaktan korkmak benim için çok büyük ezikliktir. kendi kendinize mutlu olmayı nasıl beceremiyorsunuz. bir de 'o'nun için yaşayanlar var. onlar en ayar olduğum tiplerden. "onun mutluluğu için değer, her şeye onun için katlaniyorum, o istediği için öyle yapacağım, onu mutlu etmek için şunu bunu yapacağım" gibi mal mal şeyler peşinden koşan insanlar var. o istediği için değil siz istiyorsanız yapın. illa birini mutlu etmek istiyorsanız annenizi mutlu etmek için uğraşın.
"benim yalnızlığım, insanlarla dolu."
―franz kafka
görsel
işte benim uzmanlık alanım. uzun zamandır yalnızım sebebi insanları tanıyıp onlardan nefret etmem. bir süre öncesine kadar insanlar benimle ilişkisini kesmesin diye hatalarını görmezden gelip adeta köpekleri oluyordum. şimdi ise ilk hatalarında basıyorum tekmeyi çünkü kendimi biliyorum nasıl birisiyim neyi hak ediyorum biliyorum bakıyorum karsıdan bunu anlayan yok bakıyorum hataları var veriyorum yolu gidiyor. yalnızlık artık çok alıştıgım bir şey oldu. bazen gerçekten sevgilim olsa ne olur diye korkmuyor değilim. çünkü çok rahat oluyorsun ya gez dolaş falan yani kimse karışmıyor. trip çekmiyorsun sürekli seni sıkıştıran birisi yok. birde şu konu var artık bir yerden sonra harbi bıkıyorsun. hayat zor geliyor. kendine göre birisine ihtiyaç duruyorsun. sonra bakıyorsun etrafına sonra caddede gezerken insanları inceliyorsun hiç umudun kalmayıp yalnızlıga devam ediyorsun. insanlardan artık umudum kalmadı. hepsinden nefret edip tiksiniyorum. bu gidişle zaten en erken 30 yaşımda falan evlenirim.
Bence o etkiler titanyum kaplama olduğu için olabilir. Bende yalnızım ama hiç öyle bir şey hissetmedim.
insanın, kim olursa olsun bir gün mutlaka kendisiyle baş başa kalacak olmasıdır.

Ve asla korkulmaması gereken bir durumdur. Kendi kendinle konuşabilmek en büyük terapidir. Alışılmalı ve güzel karşılanmalıdır. Unutulmamalıdır ki en iyi sohbet temiz bir vicdanla yapılan sohbettir. Temiz vicdanlı bir yaşlılık geçirmek dileğiyle...

görsel
Yudumlayacak çayınız, okuyacak kitabınız bir de dinlenecek türkünüz varsa kesinlikle kötü değildir.
Aşık olduğum tek hal-durum dilemması.
cok zordur cok asosyal olmanin en buyuk sebebidir...
Gidecek kimseniz yoksa eğer,
bambaşka bir şehirde iseniz,
televizyonunuz çalışmıyor, internetiniz yoksa
Gün gelir buzdolabından gelen ses mutlu eder insanı.

Öyle ıssız adam takılmacalarına aldanmayın. Yalnızlık hissi, bu dünyanın en aşağılık hissidir.

Yalnızlığın yedi kat dibinden gelen adamdan notlar
Yapyalnızlık.
insanı en fazla olgunlaştıran duygudur kesinlikle.kişi kendisine yetmeyi,ayakları üstünde durabilmeyi öğrenir.belki en zor fakat en gerekli durumdur kimi zaman da.kalabalıktan sıkıldığında sığınabileceğin bir liman gibidir yalnızlık.