vedaları ve bitişleri sevmemek

(bkz: filmin yarısında çıkmak)

gizliden gizliye duygusallığın dibine vurmaktan kaynaklanır. benim için öyle en azından...

insanların çoğunun genel duygusu. zaten niye sevebilir ki bir insan eğer mazoşist değilse. her ne olursa olsun yaşanmışlıklar vardır nihayetinde...

her bitiş bir başlangıçtır denir ama her bitiş arkasından yeni bir acıyı getirir, yeni göz yaşları dökülür giden de olunsa kalanda. vedaları kimse sevmez, sevemez..

bir ayrılış, gidiş,uğurlama esnasında veda sahnelerinin yaratılmasından şitddetle kaçıştır. sessiz sedasız gidersiniz yada öyle gidilmesini taleb edersiniz. olduya bir merasimin ortasında kaldınız o sahneler hafızanıza silinmemek üzere kazınmış ve bilinç altınıza cuk diye oturmuştur.

Hüzün dolu olum yapamam ya. Sonsuza dek elveda falan...