uuser ların cuma namazına gitmeme sebepleri

arabistan da yaşasa hristiyan olacak yazar örneklerinin uydurduğu sebeblerdir.

aslen kimseyi ilgilendirmeyecek olan sebeblerdir... ama iş günah çıkarmaya gelince türkler bu işi hıristiyanlardan daha iyi yaparlar... tek farkı kiliseye gitmek değil söyleyeceğiniz güzel bir bahane ve karşınızdakinin buna inanması... ama her daim unutulan bugünün bir yarını olması ve herşeyin bir sonun olması... muhteşem güne her saniye daha fazla yaklaşıldığının unutulması...

şimdi bahaneye gelelim; şirketin 500 metre yakının da cami yok ve uzaktaki camiye bu sıcakta gitmek işe geç kalmama sebeb olabilir...

birden fazla nedeni olabilir.

1- bayan uuser olmak. *

2- imama küsmek.

3- işinin olması.

4- biriktirip daha sonra kılmaya niyetlenmek.

5- cenabet olmak.

6- üşenmek.

7- aynı saatlerde uludağsözlük teki erkek sayısının azalmasından * faydalanıp hatun avına çıkmak.

vs. vs.

müslüman olmamak.

(bkz: budizm)

hurafe vardır 3 kez cumaya gitmezsen dinden çıkarılırsın.
belki inandı buna...

sözlüğün başından kalkamama.

dinin yaşanması insanın içinde olan bir olaydır. insan istediği gibi yaşar yada yaşamaz. kimseyi ilgilendirmez.*

(bkz: sanane)
yıllardır cenabetim, su yok.
(bkz: insanı dinden imandan çıkaran başlıklar)

(bkz: ankara da su kesintisi)

vakti evvel bir namaz esnasında farkında olmadan sallanmışım öne arkaya. namaz bitti, yanımdaki herif eğildi kulağıma: "namaz kılarken sallanmaa. yahudiler sallanır namaz kılarken. günah." dedi. herifin surata bağıra tüküre gülmemek içün zor tuttumdu kendimi ve "yahudi namaz mı kılıyor ayol, it horozu?" dememek içün.

allah, kur'an(apostrofu gör), nimet, ekmek, musaf, yıldırım çarpsın ki aynı herif daha sonra yine yanıma düştüydü bir namaz vakti. hutbe dinlerken, yine farkında olmaksızın parmaklarımı çıtlatmışsım. lan herif bi irkildi. suratıma suratıma bakıyor ve ben görüş açımdan fark edebiliyorum herifin beni izlediğini. adam azimle bakmayı sürdürünce, "eeh ne var ulan?" deyu hışımla döndüm, herif yine irkildi. sakince kulağıma eğildi ve şu aşk kelimelerini fısıldadı kulağıma: "camide barnak kutületilmez. olamaz. zinhar mekruhtur." saldım kendimi daha. herif mütemadiyen fetva yayınlamakta. her hareketim batıyor ona. ayrılmak üzere olan iki sevgili, her daim helanın taşına sıçıp su dökmeyen ev arkadaşı gibiyiz.

gitmiyorum artık cumaya. geçen hafta gitmedim misal. cenabettim.

lan ayrıca sanane gitmiyorsam tavşan siki?
sanane lan papyon?
vermem seni elleheheree,
ordu üstühüme vahaharsa. zırdelim vay vaaay.

şiir uuuserlardan şairler.

gitmek zorunda olmadığını bilmek yeterli bir sebeptir.

osuruklarını tutamamaları da olabilir.

pratik bi faydalarını görmemeleri de olabilir.

imamla kavgalıyım.**

bugün günlerden salı olması olabilir belki.**

(bkz: karı kız dalgasından kazaya bırakma)
ayrıca sen gittin de adammı oldun? diye sorularak soruya soruyla karşılık verme metoduyla zaten işlemcisi düşük beyni kilitlemek eğlenceli de olabiliyor zaman zaman.
(bkz: cümle bitmeyecek sandım)

bugün yazar kardeslerimizin bertaraf edeceğine inandığım sebeplerdir.

ayakkabıları daha önceden çalınmış olabilir ve yine, yeniden ayakkabılarını kaybetmek istemiyordur. ayrıca namaz sırasında ön saflarda oturan mümin amca kafasına osurmuş olabilir, aynı şeyleri tekrar yaşamak istemiyordur.

les gibi ayak kokan cami halilarina temiz elini yüzünü sürmek istememesi.

- imam eski dostumdur beni sever yok yazmaz.
- Cumaları çok kalabalık oluyor, ben cumartesi kılmayı tercih ediyorum.

saygılar.

küçüktüm, küçücüktüm. 6 yaşındayım ve en sevdiğim şey ışıklı spor ayakkabılarımdı ve onlar benim sevgilimdi. Dışarıda onunla gezer, eve geldiğimde ise altlarını siler ve evde de onlarla dolaşırdım. Hatta onlarla yatardım. Bir gün babam: "büyüdün sen, hadi cuma'ya!" dedi, ben de ayakkabılarıma: "haydi bebekler, cumaya gidiyormuşuz!" dedim. Camiye gittik ama ayakkabılarla içeri girmeme izin vermediler. "altlarını sileyim, olmaz mı?" dedim ama ikna edemedim. ama artık cumaya gelmiştik, sevgilimi diğer pis ayakkabıların yanına bırakıp camiye girdim. Namazı kafam arkada kılıyordum, aklım ayakkabılarımdaydı. cami doldu, taştı ve ben küçücük olduğum için hiçbir şey göremedim. namaz bitince dışarı çıktım ve ayakkabılarım yoktu! aşkımı çalmışlardı ve o günden beri cumaya gitmiyorum, gitmeyeceğim.