bugün

kuşkusuz Karadenizli bir taksici abimiz sağ olsun eve kadar getirdi. Kendisine bu iyiliğine karşılık ne yapabileceğimi sordum, eve davet ettim, birkaç gram ikram etmeyi teklif ettim. "Parasını ödedin, yeterli." dedi. Peki anlamında ayak serçe parmağımı sallayıp araçtan indim. indim, maalesef arkamdan "Manyağın birini bıraktım çorbacının oraya durağa dönüyorum." deyip telsize bilgi verdi. Kırılacaktım ancak kapının önünde Filistin taraftarı olduğu pek belirgin bir kedi kardeş miyavlayınca unuttum kırılmayı. "Unutmak, bir bakıma öğrentinin bellek dışında bir yerde anı dışı bir biçimde saklanmasına verilen eylem adı. Edimsel söz de olabilir." diye bir bakışı vardı karşı binada güzel kızı olduğunu varsaydığım hanımefendi. Kapının şifresini üzerine düşünmeden tuşlayınca hak verdim. O almadı. Unutmak nasıl pratik eylem olabilir ki zaten, Austin'den önce efendimizin bir akrabası bunu söylemişti. Bu tabağı Diana aldı, rengini bilmiyorum. bir tür mavi galiba.
kediden sonra okumaya üşendim ben ya.
güncel Önemli Başlıklar