bugün

Bu aralar sık sık düşündüğüm şeydir.
doğuyorsun büyüyorsun okula başlıyorsun çalışkan düzgün arkadaşların olsun okula giderken saçlarını inek yalamış gibi toplu olsun kaşlarını bıyıklarını aldıranlar kaşar olsun sonra böyle böylr üniversiteye başlıyorsun. Yapabileceğin en güzel şeyleri 4 seneye sığdırmaya çalışıyorsun. Okul bitiyor kpss ya da özel sektörde işe başlıyorsun başının etini yemeye başlıyorlar hani evlenmiyor musun biri yok mu gibisinden sonra zamanı gelince evleniyorsun çoluktu çocuktu derken yaşlanıyorsun çocukların için çalışıyorsun böyle böyle hayat yitip gidiyor.

Yani kimse istediği alana veya bölüme gidemiyor devlette veya iyi bir yerde iş buluyum parası da iyi olsun görüşündeyiz. Mutlu olup olmamamız sevip sevmememiz unutuluyor ot gibi hayat sürüyoruz. Sıradan bir memur hayatı işte. Anne babamız da millete karşı kızım/oğlum şurada kaymakam mufettiş doktor vs. Demek için bizleri iyi yerlerde görmek için bak onun çocuğu şurada şoyle yapıyor diyerek vs bizi otlaştırıyorlar. Hayatın içinde pozitif olabilrcek bir durum kalmıyor. Benim hakettiğim bu değil. Bu fikirler bu görüşler bunlara ait değil.
Evet maalesef herkes standart.

sabah 6-7 de kalk metro,metrobüs,dolmuş peşinde koş

öğle 12-1 yemek ye

akşam 5-6-7 koşa koşa işten çık yine metro,metrobüs,dolmuş taksi peşinde.koş

akşam yemek ye

evde çay,kahve,meyve ye iç sonra 11-12 yat uyu

ertesi gün yine aynı..
herkes monoton herkes.
peki ne için çalışıyoruz,kredi kartı borcu için,yada kira için..

valla en iyisi tası tarağı toplayıp ıssız bir adaya gitmek..
katıldığım önerme. arada sırada haberlere göz atan biri bile her şeyin standart yahut sıradan olduğunu görecektir.